Мая асяніна

Гэтая кніга, здаецца, нічым не адрозніваецца ад тых дзясяткаў і сотняў зборнікаў паэзіі, якія выходзілі ў савецкай Беларусі. Ёсць тут вершы і пра Леніна, і пра Крамлёўскія куранты, і пра Красную плошчу ў Маскве. Усё як у большасці іншых тагачасных кніг. Але ёсць у зборніку два творы, якія надаюць гэтай кнізе адмысловую каштоўнасць. Гэта невялікія паэмы “Сонца скрозь лісцё” і “Далёкія маланкі”, якія аўтар у гэтым зборніку назваў вершаванымі апавяданнямі. Першая паэма прысвечана памяці мсціслаўскай тройцы паэтаў – Змітрака Астапенкі, Юлія Таўбіна і Аркадзя Куляшова. А другая - Змітраку Астапенку. Як вядома, Таўбін і Астапенка пацярпелі ад сталінскіх рэпрэсіяў. А з Аркадзем Куляшовым Аляксей Зарыцкі сябраваў з самай маладосці. Дарэчы, яны былі землякамі, паходзілі з Хоцімшчыны.

У…