Тэрра Дэй

Гэтая кніга-альбом як бы прадстаўляе Зянона Пазьняка ва ўсіх ягоных творчых іпастасях – і як фатографа, і як паэта, і як празаіка, і як палымянага публіцыста. Штосьці падобнае выходзіла і раней, напрыклад, у 2000 годзе кніга “Глёрыя Патрыя”, якая ўтрымлівала вершы і фатаграфіі; у 2005-ым кніга “Вялікае Княства”, якая аб’яднала паэму, вершы і фатагафіі; а ў 2007-ым кніга “Дарога”, якая таксама ўтрымлівала вершы і фатаграфіі. То бок такі фармат кнігі для Зянона Станіслававіча, можна сказаць, традыцыйны. Фатаграфіі з вершамі глядзяцца і ўспрымаецца добра. Але ўсё ж раздзел з кнігі “Тэрра Дэй”, у якім сабраныя апавяданні, эсэ, успаміны, артыкулы, нарысы, я выдаў бы асобнай кнігай, бо цяжка чытаць вялікія тэксты ў альбомным фармаце, ды яшчэ дробнымі літарамі.

Аднак пра кнігу. Найбольшым…