Зянон Пазьняк — об авторе

Предложить изменения

Гэтая кніга-альбом як бы прадстаўляе Зянона Пазьняка ва ўсіх ягоных творчых іпастасях – і як фатографа, і як паэта, і як празаіка, і як палымянага публіцыста. Штосьці падобнае выходзіла і раней, напрыклад, у 2000 годзе кніга “Глёрыя Патрыя”, якая ўтрымлівала вершы і фатаграфіі; у 2005-ым кніга “Вялікае Княства”, якая аб’яднала паэму, вершы і фатагафіі; а ў 2007-ым кніга “Дарога”, якая таксама ўтрымлівала вершы і фатаграфіі. То бок такі фармат кнігі для Зянона Станіслававіча, можна сказаць, традыцыйны. Фатаграфіі з вершамі глядзяцца і ўспрымаецца добра. Але ўсё ж раздзел з кнігі “Тэрра Дэй”, у якім сабраныя апавяданні, эсэ, успаміны, артыкулы, нарысы, я выдаў бы асобнай кнігай, бо цяжка чытаць вялікія тэксты ў альбомным фармаце, ды яшчэ дробнымі літарамі.

Аднак пра кнігу. Найбольшым…

Палын-палын» пакінуў адчуваньне поснасьці што да сюжэту, чарнавіка што да стылю, зьбянтэжанасьці што да падачы (масівы трасянкі зь ня менш дзіўным ейным перакладам для ідэальнага беларуса, які яшчэ ці ўжо ня ведае нічога, апроч літаратурнай мовы). Ну і ўразіў просты спосаб падʼялдыкнуць адразу дзьве катэгорыі чытачоў:

— А вы адкуль будзеце? — Лаўрэн пытаецца. — Віцебская вобласьць. У вас здесь католики, а ў нас в аснавном праваслаўные, а разьницы никакой, и гавараць, как здесь. — Ёсьць розьніца, — адказвае Казюк, — католікі трымаюцца свайго, а праваслаўныя — чужога.