Мы з Санькам... (сборник)

В детстве мне очень нравилась эта книга. Вроде и о войне, а написано с юмором, теплотой. Ее главные герои — Ваня и Санька — живут в оккупации и наблюдают ее изнутри любопытными детскими глазами. Одновременно и сами стремятся "на фронт", даже собирают оружие. Ни голод. ни утраты, ни тяжкий труд не могут до конца заглушить несокрушимый детский оптимизм. Помимо всего прочего, книга нравилась мне тем, что описанная в ней деревня, некоторые особенности уклада жизни сельчан, крылатые выражения в их речи живо напоминали мою собственную малую родину. Позже узнала, что автор Иван Киреевич Серков описал свою родную деревню Поколюбичи, а она находится…

Я вельмі люблю "Мы з Санькам у тыле ворага" і "Мы — хлопцы жывучыя", упершыню прачытала іх яшчэ ў дзяцінстве. А вось трэцюю кніігу "Мы з Санькам — артылерысты" знайшла ў бібліятэцы толькі напрыканцы мінулага года. І пасля гэта пайшоў шэраг цікавых супадзенняў. Літаральна праз некалькі дзён я выпадкова даведалася, што ў пачатку студзеня будзе святкавацца юбілей аўтара Івана Кірэевіча Сяркова (ужо пакойнага). Пачала збіраць матэрыял для газеты да гэтай даты, пагутарыла з гомельскім пісьменнікам Васілём Ткачовым. Ён расказаў, што часта бачыўся з Сярковым, калі той пісаў "Мы з Санькам — артылерысты" і нават прапаноўваў яму назваць кнігу "Мы з…