Джамиля. Повести (сборник)

Айтматов прекрасен, просто прекрасен. Как только поймаешь его волну, тут же окунаешься в чудесную атмосферу киргизской природы, людей, характеров. В небольшой повести он успевает раскрыть человеческие судьбы так полно и цельно, что вопросов не возникает.

В этом сборнике самое сильное, до слез, впечатление произвела последняя повесть - "Материнское поле". Однако они все хороши и, действительно, стоят того, чтобы их читали.

Тонко, проникновеенно, трогательно....страсть не выбирает ни место, ни время, рушит нормальный уклад жизни, мировоззрение...ей нужны лишь ОН и ОНА

Как и все его (Айтматова) рассказы, пропитан тонкой печалью и любовью. Все это на фоне степей и войны. Стоит прочтения и перечтения.

С книгой связаны приятные воспоминания о проведенных вечерах. Но на самом деле она очень грустная.Трогательная.

"...и мне нестерпимо захотелось выйти на дорогу, выйти, как они, смело и решительно в трудный путь за счастьем..." Под впечатлением.Хух. Великолепно и очень трогательно.

ПЕРВЫЙ УЧИТЕЛ

Жәмилә Шыңғыс Айтматовтың тарихи дастандарының бірі.Жалпы кітап 5бөлімнен тұрады әр бөлімде әртүрлі оқиғалар баяндалады.Соғыстың зардабы,соғысқа кеткен адамдар,қиыншылық туралы мәселелер кітапта қозғалған.Негізі маған ең қатты ұнаған бөлім ол-Құс жолы. Алиманның өмірі мен Толғанайдың келініне деген қолдауы мені таңқалдырды.Толғанай негізінде өте батыл адам,өйткені оның 3 ұлы да соғысқа кеткен еді.Оның шыдамдылығы мен келініне берген ақылы мені қатты сүйсіндірді.Осы кітаптың арқасында қырғыздардың менталитеттері қазақтарға ұқсайтынын түсіндім. Толғанайдың балалары соғыстан қайтады ма,әрі қарай өмірлері қандай болмақ,оны кітап оқып қана біле аласыздар