І неверагоднае, якое ставалася рэчаіснасьцю, мяне не падманула, і я ў гэта неверагоднае верыў, у гэтае дзіўнае зьдзіўленьне, у гэты цуд, гэта была тая мая зорка, якая вяла мяне ў жыцьці, відаць, толькі таму, каб саму сябе пераканаць, што нехта ўсё яшчэ чакае ад яе дзівосаў, і я, з водбліскам гэтай зоркі ўваччу, чыі далей,…
Развернуть