Запіскі Самсона Самасуя

Мне цяжка судзіць аб тым, наколькі тыповым прадстаўніком савецкіх улад быў Самсон Самасуй, але яго дзеянні ў некаторай ступені аблічаюць тую сістэму, якая існавала напрыканцы 1920-х гадоў. Калі памятаеце, ішла палітыка беларусізацыі. І пакуль адны плённа займаліся развіццём культуры, адукацыі і мастацтва, другія карысталіся службовым становішчам і рабілі глупства.

Самсон Самасуй з сялян, але для яго працаваць на зямлі - гэта калупайства. Ён лічыць сябе вучоным чалавекам, таму адпраўляецца ў мястэчка Шапялёўку працаваць адказным за развіццё культуры. Вось там мы і пачынаем знаёміцца з авантурамі.

Чытаючы гэтую кнігу вы будзеце не проста ўсміхацца, а смяяцца ўголас. Андрэй Мрый майстар сатыры. Сваім колкім словам ён не абышоў нікога і нічога. Савецкія ідэалы так і засталіся ідэаламі, таму…

В книге было очень много скучного и неинтересного. Многое что там описывалось было слишком кисло. Во время чтения мне хотелось бросить её читать много раз. Не читалась совсем. Не было такого что бы хотелось знать что будет дальше, герои не вызывали никаких эмоций, ничего что могло бы приблизить нас к состоянию персонажа не было представлено. Очень разочаровала меня эта книга. Про сюжет и говорить не чего, всё происходящее можно предугадать с первых слов. Конец меня расстроил и огорчил что окончательно дало понять что все в этой книге - скука.

У 1929 годзе Андрэй Мрый напісаў сатырычны раман «Запіскі Самсона Самасуя», які быў абвешчаны «злосным пасквілем на савецкую рэчаіснасць», таму цалкам апублікаваны быў толькі ў 1988 годзе.

Яшчэ адзін твор маёй школьнай і ўніверскай праграмы, які я перачытвала некалькі разоў. Да таго ж ён невялікі па памеры, але смяешся кожны раз як першы. Раман уяўляе сабой дзённік Самсона Самасуя, які тры месяцы правёў ў выканкаме ў Шапялёўцы, рабіў "вельмі адказную" культурную (і не толькі) працу. У самым пачатку твора Самасуй падкрэслівае, што ён з мужыкоў, вельмі ганарыцца гэтым. І дзед, і бацька яго былі мужыкамі, а сам ён мае мужыцкі твар, а самае галоўнае — мужыцкі розум.

Ён распавядае гісторыю і сваёй працы, і рамантычных адносін, і адносін з бацькамі. Прычым у яго настолькі скрыўлены розум, што…

В Белоруссии иногда сравнивают роман Андрея Мрыя «Записки Самсона Самосуя» с «Двенадцатью стульями» Ильфа и Петрова. Действительно, в обоих произведениях есть много сходного. И первое, что объединяет их – это время. Если «Двенадцать стульев» были написаны в 1928 г., то «Записки» опубликованы на год позже, в 1929-ом. Правда, эта, первая, публикация прошла с большими сокращениями и в полном издании роман смог дойти до своего читателя только в 1988 году, когда он был напечатан в первом номере журнала «Полымя». Но время, в которое писались оба произведения, так же, как и время, в котором разворачиваются действия романов, - совпадают. Соответственно, уже одно это порождает сходство обстоятельств, мотивации, языка и, в конечном итоге, самих героев. Может быть поэтому главный герой “Записок”,…

Сацыяльнае паходжанне... згодна тэорыі Дарвіна. (с)

Здаецца, у беларускай літаратуры рамантыкаў больш, чым сатырыкаў. Таму з апошнімі асабліва прыемна сутыкацца, нават калі гэта стары знаёмы сябра са школьнай праграмы.

"Запіскі Самсона Самасуя" ізноў упэўніваюць нас у тым, што дурань адукаваны (нават крыху) значна страшней за дурня звычайнага. Ён складана размаўляць умее, арыгінальнымі ідэямі фантануе, кніжкі разумныя чытае - проста скарбніца талентаў. А калі трэба паспрачацца ды давесці сваю лінію, дык наўпрост закідае гучнымі тэрмінамі. А ці ведае сам дурань іх значэнне - пытанне другое. Асабліва скаладана з адукаванымі дурнямі, калі яны яшчэ і займаюць адказныя пасады. І ўдвая складаней - на зломах эпох.

Самсон Самасуй як Карлсан - мужчына што трэба. Прыгожы метрасексуал, у росквіце…

Ничего не помню об этой книге, кроме странного ощущения "детскости" связанной то ли с самой книгой, то ли с моим восприятием. А еще помню свои рассуждения на уроке беллита, но это было так давно!