Погоня на Грюнвальд

Прызнацца, ніколі не любіла чытаць пра вайну: старонкі "Вайны і міру", "Адрынутыя" Гюго і шмат іншых кніг, дзе апісваліся ваенныя падзеі, я без згрызот сумлення перагортвала. Інакш уздзейнічала на мяне кніга "Пагоня". Гэта сапраўдны раман! Які і пачынаецца з думак звыйчайнага хлопца, які марыць пра тое, каб стаць крыху багацейшым і крыху больш знакамітым. І з першых старонах лёс гэтага хлопца захапляе. Нават муж затрымліваееца над старонкамі кнігі і пытаецца ў мяне: што далей? Хлопец кахае, імкнецца ажаніцца. І вельмі шануе і паважае свайго князя, свайго Вітаўта. Гісторыя жыцця Вітаўта, яго братоў і асяроддзя, якую вывучала ў школе, шкада, але выветрылася з маёй галавы. Аднак дзякуючы гэтаму твору ўсё расставілась па палічках. Канешне, вялікая частка ў творы - домыслы (а як жа без…

Сколько мук и страданий выдерживали рыцари в латах с тяжеленными мечами и щитами! Сколько слез проливалось после битв! Сколько одухотворенных речей произнесено перед полем брани и сколько клятв мести после?! Что двигало людей на подвиги или на гнусные предательства! Скупое историческое повествование в Википедии про Грюнвальдскую битву не передаст всего того, что удалось Кастусю Тарасову, Здесь жизнь как она есть: застолья, встречи, похороны, болезни, рынок, охота, битвы. Полное погружение, практически. Плюс: романтическая линия- много любви ( для нас, девочек, в военной, как в прочем и в любой другой истории, это важно); Плюс: трагический финал (не жизнеутверждающе, но реалистично).Для кого-то это стало бы минусом, но такое уж оно, средневековье! Минус мне: за то, что плохо знаю про…