Кветка пажоўклая (сборник)

Хорошая книга было интересно читать, погружаясь в мир, в любовные переживание главных героев. Это первое знакомство с автором и с беларуским языком ( по этому читала долго, так как беларуский не знаю вообще, но если прочитать слово несколько раз то очень понятно). Автор смот передать атмосферу и переживания, и завлечь читателя. Осталась довольно прочитаной новелой.

Любовь - всегда одна: Ни выстрела, ни вздоха, Любовь - это когда Хорошим людям плохо. А.Васільеў

Калі правесці паралель з апавяданнем М.Зарэцкага "Ворагі", на якое я пісаў рэцэнзію ў мінулы раз, то і тут у сюжэце жаночая трагедыя паказана вачамі закаханага мужчыны, але "любоў - гэта слабасць", як сцвярджае Арончык, сябра галоўнага героя. Вось і Марына Гарнова не згаджаецца на шлюб, бо не імкнецца шчасця, ёй дастаткова кахаць, але на ёй бацькоўскі праклён. Яна, як і Ніна Купрыянава, была перад выбарам: контррэвалюцыянер брат, або адданасць камуністычнай ідэі. У адрозненні ад гераіні "Ворагаў" яна наплявала на кроўнае радство і нібы волат-цягнік, выкаваны рэвалюцыяй, парэзала жыццё брата... Пераасэнсаваўшы гэта, змянілася і часам на яе находзілі самотныя думкі пра смерць. І зноў М.Зарэцкі…

Твор пра станаўленне савецкай улады, у якім аўтар прыцягвае ўвагу чытача праз спачуванне асабістым лёсам герояў. Аўтар, нібы задае загадку, на якую шукаем адказ на наступнай старонцы, а адбываецца гэта на фоне гістарычных падзей. Кемлівы і ўважлівы чытач адразу здагадаецца пра каханне Ніны Купрыянавай да злачынца Зарубы. Першая падказка М. Зарэцкага, калі з дома Купрыянавых выйшла не 10, а 9 бандытаў, а Зарубе ўдалося збегчы. Другая падказка, калі Ніна не адказвае на пытанне Гуторскага:

"Ці любілі вы каго?" - "Не... Не скажу вам гэтага... Не магу.... Пасля, можа, самі ўзнаеце... Не, не скажу... " Яна неяк ўвабралася ў сябе, затулілася, быццам баялася сказаць лішняга. Ад ранейшага шчырага, сяброўскага настрою не асталося і следу. Яна зноў абярнулася ў тую заўзятую паненку, якую Гуторскі…