Апладненне ёлупа (сборник)

Вельмі злая і вельмі актуальная літаратура для Беларусі, хоць і выйшаў зборнік ужо амаль як 20 год таму. Усе творы зборніка без выключэнняў маюць досыць цікавыя думкі і вынаходніцтвы, як у плане зместу, так і ў плане формы, гэтага ў Станкевіча не адняць. Усе без выключэнняў паасобку чытаюцца вельмі цікава. Калі ж чытаць іх усе разам, то зборнік проста б'е па мазгах. У старонках гэтага тэксту тая ж краіна, якую мы кожны дзень бачым, у якой жывем, толькі ў некалькі разоў больш злая, дзякуючы чаму ў пэўным сэнсе і больш рэалістычная. У барацьбе дабра са злом тут амаль ва ўсіх выпадках перамагае зло, калі наогул магчыма дакладна аднесці персанажаў Станкевіча да аднаго з гэтых бакоў. Пасля прачытання з'явіліся два пытанні: 1) Чаму я не прачытаў гэта раней? 2) Чаму гэта не вывучаецца ў школах…

Калі сказаць, што Юры Станкевіч няпросты аўтар, – нічога не сказаць. Ён вельмі складаны, і чытанне яго кніг – не вечаровае лёгкае баўленне часу.

Проза яго не вызначаецца нейкімі мастацкімі карункамі, або стылістычнымі і жанравымі навацыямі. Яе можна назваць - суровай прозай Юрыя Станкевіча. Яна пераважна апавядальная і часам нават нагадвае кінасцэнар – дынамічнае дзеянне з адмысловым псіхалагічным зместам.

Апошнім часам Юры Станкевіч у Беларусі набыў імідж правага інтэлектуала і стаў амаль культавым пісьменнікам для моладзі адпаведных ідэалагічных перакананняў. З іншага флангу – ліберальнага – на пісьменьніка пасыпаліся розныя абвінавачванні і ярлыкі.

Дзіўна, што яшчэ не так даўно – напрыканцы ХХ стагоддзя – Юры Станеквіч не лічыўся ніякім экстрэмістам і тым больш “фашыстам”, а ягоныя…