Цветы провинции

Успрыманне кнігі пра тое, што (ці каго) ты ведаеш асабіста, пра мясціны, дзе жыў ці проста наведваў, адрозніваецца ад таго, калі ты чытаеш пра нешта новае і невядомае.
Гэта нейкае асаблівае пачуццё пазнавання - бачыць на старонках мастацкай кнігі знаёмыя з дзяцінства назвы вёсак, прозвішчы людзей, якія табе сустракаліся па жыцці, вядомыя факты і з’явы. Таму раман Георгія Марчука "Кветкі правінцыі" для мяне найперш пра Століншчыну, Давыд-Гарадок, Палессе і палешукоў. А яшчэ ён пра сталенне, спробу асэнсаваць і перажыць псіхалагічную траўму дзяцінства - самагубства маці (не самая распаўсюджаная тэма для беларускай літаратуры). І зусім трошачкі - пра дауншыфтынг. Тут, праўда, даволі традыцыйна, калі разглядаць твор у рэчышчы савецкай маладзёжнай прозы, але не 1960-70-х, а 1980-х, калі быў…