Каляндар Бахарэвіча

"Каляндар Бахарэвіча" я чытала больш за год. У прынцыпе гэта цалкам адпавядае канцэпцыі кнігі, бо каляндар, згодна са сваёй назвай, утрымлівае па гісторыі на кожны дзень. Справа, аднак, у тым, што гэта хутчэй недахоп, чым пахвала - калі нешта нас захапляе, супыніцца і прымаць гэтае нешта дазавана проста немагчыма. Мяне не захапіла. Мы ўвогуле не супадаем са спадаром Бахарэвічам на нейкім клеткавым ўзроўні - мне не падабаецца яго стыль, яго кпіны і здзекі, яго злосць, яго самаўпэўненнасць. Усё гэта нагадвае мне максімалізм падлетка ці, добра, маладога чалавека, а ніяк не дарослага спрактыкаванага пісьменніка. Цікава, што некаторыя думкі (нават большасць думак?) я падзяляю, але з формай пагадзіцца не магу.

Ідэя, дарэчы, выдатная. І за што мне хочацца ўхваліць аўтара, дык гэта за небанальны…