Жаваранак у зеніце

Анатоль Сербантовіч (1941-1970) не пражыў і трыццаці гадоў, але пакінуў прыкметны след у беларускай літаратуры. Яго паэзія — па-юнацку дзёрзкая, страсна-палемічная, з гадамі станавілася ўсё мудрэйшай і глыбейшай, імкнулася да лірыка-філасофскага асмыслення жыцця, да шырокага погляду на свет.
У кнігу ўвайшло ўсё лепшае з яго вядомых кніг («Азбука», «Міннае поле», «Пярсцёнак») і творы, якія раней не друкаваліся.