Афганец

На рэцэнзію я не пацяну ужо. Але некальаі слоў скажу. Сам Васіль Быкаў называў свой твор “Павястушкай”… Але я з ім не згодзен. Нппісана іала, але дужа ёмка. А гэта, як кажуць, ужо сястра таленту! К сваёй гэтай павястушцы аўтар ужо тады заўважыўшы, куды вядзе краіну псіхічна хворы чалавек, праз героя аповесці былога жаўнера-афганца паказаў, як чалавек пачынае заўважаць што дзеецца у краіне, і як ён, Ступак, адважваецца на рагучы крок, плануе свой план дзеяння і пачынае яго выконваць, уступаючы у банду галаварэзаў, якіх збірае для сваіх звярыных мэтаў галава краіны..галоўны ШАКАЛ краіны! Кніга чытаецца лёгка, бо сюжэт разьвіваецца жвава і цікава. Я прапанаваў бы чытаць аповесць усім і абмяркваць яе з дзецьмі…

Одна из последних повестей Быкова, написанная в 1998 году. Интересно, предполагал ли автор, что этот его текст будет крайне актуальным для белорусов и через более, чем двадцать лет?
Не знаю, то ли так кажется со стороны из Украины, но мне Беларусь виделась вполне спокойной нормальной страной, в которой всё более-менее стабильно и благополучно, хотя может и без жирка. В повести же, Быков таких депрессняков нахлобучил, но ведь эти печали всех постсоветских славянских стран касаются, например: люди мало рожают; школьники курят/пьют/наркоманят; жены бросают мужей оставаясь в их жилье с ребенком и новым мужчиной; в обществе ветераны афганистана не получают должного почета, большинству попросту безразлична эта война, они сами и их награды; во власти шурует коррупция. Короче про всё это в сумме…