Пераклады — 1093 книги — стр. 5

У зборнік уключаныя драматычныя творы сучасных французскіх драматургаў і актораў Аньес Жаўі і Жана-П’ера Бакры “Сямейнае падабенства”, члена Ганкураўскай акадэміі Даніэля Буланжэ “Вясельная вандроўка”, а таксама драматурга і кінарэжысэра Франсіса Вэбэра “Вячэра з дурнем”.

У зборнік уключаныя драматычныя творы сучасных французскіх драматургаў і актораў Аньес Жаўі і Жана-П’ера Бакры “Сямейнае падабенства”, члена Ганкураўскай акадэміі Даніэля Буланжэ…

У зборнік уключаныя драматычныя творы славутых французскіх пісьменнікаў, лаўрэатаў Нобелеўскай прэміі па літаратуры розных гадоў Жана-Поля Сартра "Мухі", Альбэра Камю "Праведнікі" і Самюэля Бэкета "Канец Гульні".

У зборнік уключаныя драматычныя творы славутых французскіх пісьменнікаў, лаўрэатаў Нобелеўскай прэміі па літаратуры розных гадоў Жана-Поля Сартра "Мухі", Альбэра Камю "Праведнікі"…

У зборнік уключаныя драматычныя творы вядомых французскіх драматургаў, сяброў Французскай Акадэміі: "бацькі" тэатра абсурду Эжэна Ёнэско "Непадкупны забойца", літаратурнага і тэатральнага крытыка Т'еры Манье "Блюзнер" і аўтара самай касавай французскай п'есы канца 40-х — 50-х гг. Андрэ Русэна "Хатка".

У зборнік уключаныя драматычныя творы вядомых французскіх драматургаў, сяброў Французскай Акадэміі: "бацькі" тэатра абсурду Эжэна Ёнэско "Непадкупны забойца", літаратурнага і…

У кнігу выдатнага польскага фантаста Станіслава Лема ўвайшлі раман «Непараможны» і некалькі апавяданняў. У іх са звыклым пісьменніку майстэрствам паказаны складаныя ўзаемаадносіны чалавека і невядомых касмічных праяў. Героі С. Лема сутыкаюцца з жудаснымі і незразумелымі чалавечаму розуму загадкамі, якія хавае космас. Але насуперак усім цяжкасцям і нечаканасцям яны застаюцца людзьмі. Так і ў рамане, у якім вучоныя на караблі «Непераможны» выпраўляюцца на планету Рэгіс, каб высветліць, дзе, чаму і як знікла каманда зоркалёта «Кандор».

У кнігу выдатнага польскага фантаста Станіслава Лема ўвайшлі раман «Непараможны» і некалькі апавяданняў. У іх са звыклым пісьменніку майстэрствам паказаны складаныя ўзаемаадносіны…

Гэлена Везэндаль не ведае, што з ёй. Яна прыходзіць у прытомнасць у бальніцы з праваламі ў памяці, страціўшы здольнасць размаўляць і кантраляваць сваё цела. Па дарозе назад да жыцця яна сутыкаецца з чужою жанчынаю, якою была некалі яна сама, са шлюбам на мяжы разрыву і дзецьмі, якія былі гатовыя ісці сваім шляхам, але цяпер, заблытаўшыся, спыніліся. Гэты ні да чаго не падобны раман захоплівае дзякуючы сваёй унутранай дынаміцы і асабліва дзякуючы пераканаўчаму аповеду пра тое, як чалавек наноў вучыцца размаўляць.
Раман узнагароджаны Нямецкай кніжнай прэміяй.

Гэлена Везэндаль не ведае, што з ёй. Яна прыходзіць у прытомнасць у бальніцы з праваламі ў памяці, страціўшы здольнасць размаўляць і кантраляваць сваё цела. Па дарозе назад да…

У зборнік увайшлі дваццаць апавяданьняў дзесяці папулярных і чытаных сучасных польскіх аўтараў. Адрозныя векам і стылістыкай, яны адлюстроўваюць найбольш характэрныя мастацкія тэндэнцыі ў кароткай прозе сённяшняй Польшчы.

У зборнік увайшлі дваццаць апавяданьняў дзесяці папулярных і чытаных сучасных польскіх аўтараў. Адрозныя векам і стылістыкай, яны адлюстроўваюць найбольш характэрныя мастацкія…

"Песня пра зубра" (лац.: "Carmen de statura feritate ac venatione bisontis") (1521—1522) — паэма напісаная на класічнай лацінскай мове. Спачатку твор быў прысвечаны папу Льву X, у пазнейшым выданні (Кракаў, 1523) — каралеве Боне. Паэма лічыцца непераўзыйдзенай у эпічным паказе Беларусі і беларускага народу да з'яўлення паэмы "Пан Тадэуш" А.Міцкевіча. У паэме яскрава выражаны патрыятычны заклік да яднання і дружбы розных па веры і культуры еўрапейскіх народаў перад пагрозай турэцкага і татарскага нашэсця, услаўленне дзейснай, свабоднай, гарманічна развітой і мужнай асобы, ідэя патрыятызму і антываенны пафас, рэнесансава-утапічная канцэпцыя гарманічных узаемадачыненняў чалавека, грамадства і прыроды, міждзяржаўных адносін.

"Песня пра зубра" (лац.: "Carmen de statura feritate ac venatione bisontis") (1521—1522) — паэма напісаная на класічнай лацінскай мове. Спачатку твор быў прысвечаны папу Льву X, у…

Чэшскі эмігрант Даніэль Кеплер у заснежаным Каларада сустракае сваю зямлячку Эн Ванье (у ранейшым Анна Вайнштайн). Высвятляецца, што разам з ягонай маці яна знаходзілася ў фашысцкіх канцлагерах і была сведкай ейнае смерці. З размоваў Даніэля і Эн перад чытачом паўстае трагічная гісторыя кахання чэха Тамаша і габрэйкі Рахель.

Кніга была ўганараваная прэстыжнымі літаратурнымі прэміямі Чэхіі.

Чэшскі эмігрант Даніэль Кеплер у заснежаным Каларада сустракае сваю зямлячку Эн Ванье (у ранейшым Анна Вайнштайн). Высвятляецца, што разам з ягонай маці яна знаходзілася ў…

Усевалад Сьцебурака:
"Гэты твор чэшскага пісьменьніка Антаніна Баяі быў уганараваны прэстыжнай літаратурнай прэміяй Mag­nesia Litera як найлепшая празаічная кніга Чэхіі 2003 году. Баяя ўпершыню перакладаецца на беларускую мову, хаця вядомасьць і прызнаньне да аўтара прыйшлі пасьля раманаў “Мовіць срэбра” (1982) і “Дуэлі” (1988). Гэта новая чэшская літаратура, хаця Баяя не належыць да маладых пісьменьнікаў, бо нарадзіўся ў 1942 годзе, а скончыўшы сельскагаспадарчы інстытут у Брне доўга працаваў па сьпецыяльнасьці і толькі ў 1990 годзе пачаў стала займацца журналістыкай. Пэўны час працаваў рэдактарам “Радыё Свабода”.
У цэнтры “Зваўчэньня” дзьве сям’і – ваўкоў і людзей. Але ваўкіБаяі – гэта ня звыклыя ваўкі Джэка Лондана, яны такія, як і мы, яны існуюць ня ў іншай прасторы, а цесна зьнітаваныя з намі. Адпаведна ўся кніга падзеленая на разьдзелы: “Людзі” і “Ваўкі”, і з кожным такім разьдзелам усё больш губляеш адчуваньне звыклай рэчаіснасьці, дзе людзі і жывёлы існуюць у адрозных сусьветах. Іх лёсы падобныя і перакрыжоўваюцца ў самых нечаканых кропках. Не разумееш, ці то ў ваўках Баяі столькі чалавечага, ці ў людзях столькі драпежнага, жывёльнага?.. У “Зваўчэньні” ёсьць нешта займальнае, прывабнае, містычнае… Апошняе ёсьць дакладна, бо ў гэтай кнізе і людзі, і ваўкі аднолькава загадкавыя, пароўну надзеленыя розумам, здольнасьцю кахаць і ненавідзець. Адносіны і двухногіх і чатырохногіх істотаў паказаныя тонка і часам нават правакацыйна-празрыста – узьнікае ўражаньне, што аўтар і сам трошкі воўк...
І ўсё ж гэта ні фантастыка, ні фэнтэзі і ні нататкі натураліста гэта выдатны твор пра жыцьцё і псіхалогію разумных істотаў, якія аднолькава здольныя як на самыя шчырыя і высокія пачуцьці, так і на здрады і помсту.
Нельга пакінуць без увагі адну акалічнасьць “Зваўчэньне” – гэта ўсё ж пераклад. Вядома, перакладчык, асабліва перакладчык прозы – раб аўтара, які павінен як мага больш дакладна перадаць усе, нават самыя невідочныя, адценьні аўтарскага слова. Гэта надзвычай складана. У такой працы цяжка ўнікнуць недакладнасьцяў і памылак. На жаль, дробныя моўныя хібы і несупадзеньні сустрэнуцца і ў гэтым перакладзе, кшталту таго, як на старонцы 75 кот Стрый нейкім чынам здолеў пацёрціся сваім ілбом аб уласнае вуха...
Тым, хто возьме кнігу і разгорне, наўрад ці захочацца пакінуць яе непрачытанай, а па прачытаньні рукі самі паставяць твор на паліцу хатняе кніжніцы, магчыма, побач з Кундэрам."

Усевалад Сьцебурака:
"Гэты твор чэшскага пісьменьніка Антаніна Баяі быў уганараваны прэстыжнай літаратурнай прэміяй Mag­nesia Litera як найлепшая празаічная кніга Чэхіі 2003…

Трэцяя кніга з серыі “Чэшская калекцыя” знаёміць беларускага чытача з творчасцю выбітнага пісьменніцкага роду Топалаў. Творы ўсіх трох — бацькі Ёзафа і сыноў Філіпа ды Яна — належаць да вяршыняў сучаснай чэшскай літаратуры.

Трэцяя кніга з серыі “Чэшская калекцыя” знаёміць беларускага чытача з творчасцю выбітнага пісьменніцкага роду Топалаў. Творы ўсіх трох — бацькі Ёзафа і сыноў Філіпа ды Яна —…

Казачная аповесць “Капялюш чарадзея” — трэцяя з серыі кніг, прысвечаных мумітролям, чароўным і забаўным істотам, прыдуманым, апісаным і намаляваным выдатнай фінскай пісьменніцай і мастачкай Тувэ Янсан.

Казачная аповесць “Капялюш чарадзея” — трэцяя з серыі кніг, прысвечаных мумітролям, чароўным і забаўным істотам, прыдуманым, апісаным і намаляваным выдатнай фінскай пісьменніцай і…

"Імперыю" пераклаў Яўген Саляйчук, перакладчык з Пінску. Гэтая кніга апісвае падарожжа аўтара праз увесь Савецкі Саюз, здзейсненае пры канцы 1980-х. Капусцінскі па-журналісцку дакладна выпісвае заўважныя светапоглядныя і побытавыя дэталі, якіх не знойдзеш у падручніках гісторыі таго часу ("Наша Ніва").

Рышард Капусцінскі (1932—2007) — легенда польскай журналістыкі, сусветнавядомы рэпарцёр, пісьменнік, паэт. Чалавек з унікальным пачуццём падзеі, якое беспамылкова вяло яго туды, дзе рабілася гісторыя. Ён быў сведкам дзесяткаў пераваротаў і рэвалюцыяў, руйнавання імперыяў і з’яўлення новых дзяржаваў.

Аўтар кніг рэпартажаў-эсэ: “Кіргіз злазіць з каня” (1968), “Яшчэ дзень жыцця” (1976), “Футбольная вайна” (1978), “Шахіншах” (1982), “Падарожжа з Герадотам” (2004) і інш.; і паэтычных зборнікаў: “Notes” (1986), “Законы прыроды” (2006).

Яго кнігі не раз былі прызнаныя кнігамі года паводле меркавання ўплывовых выданняў, а ў 1995 годзе ў Польшчы Капусцінскага абвясцілі журналістам стагоддзя. Быў уганараваны шматлікімі прэміямі і ўзнагародамі. Двойчы намінаваўся на Нобелеўскую прэмію.

Капусцінскі нарадзіўся ў Пінску і на ўсё жыццё захаваў прыхільнасць да Беларусі. Ён не раз гаварыў: “Я заўсёды шукаў мой дом, шукаў Пінск, — у Афрыцы, у Азіі, у Лацінскай Амерыцы”.

На беларускую мову перакладзены раман Рышарда Капусцінскага “Імператар” (Сesarz) (ARCHE. 2006. №5) і зборнік вершаў “Вяртанне” (2007).

"Імперыю" пераклаў Яўген Саляйчук, перакладчык з Пінску. Гэтая кніга апісвае падарожжа аўтара праз увесь Савецкі Саюз, здзейсненае пры канцы 1980-х. Капусцінскі па-журналісцку…

Два тэксты – “Імператар” і “Падарожжа з Герадотам” – польскага журналіста ХХ стагоддзя, народжанага ў Пінску, – як два творчыя паўшар’і, як два бакі аднаго мастакоўскага медаля. Аўтар дэманструе незвычайнае пераўтварэньне вандроўных запісаў па экзатычных краінах у насычаную настроямі, пахамі і колерамі мастацкую прозу, пераўтварэньне асабістых успамінаў у аўтабіяграфічную паэму ў прозе. А можа, і наадварот: праз аўтабіяграфічную проза-паэму і мастацкую прозу вяртаецца ў сваё мінулае ды блукае па колісь наведаных краінах?

Паводле часопіса Дзеяслоў 41 (4’09).

Два тэксты – “Імператар” і “Падарожжа з Герадотам” – польскага журналіста ХХ стагоддзя, народжанага ў Пінску, – як два творчыя паўшар’і, як два бакі аднаго мастакоўскага медаля.…

Пераклады з ангельскай і амэрыканскай літаратуры.

Кніга маладога, але надзвычай папулярнага пісьменьніка Мікаэля Ніемі (нар. 1959 г.), якога называюць швэдзкім Сэлінджэрам, апавядае пра сьвет яго дзяцінства – вёску Паяле на поўначы Швэцыі, дзе людзі жывуць разьмерана і не сьпяшаючыся, згодна з пракаветнымі традыцыямі і завядзёнкамі, і куды паступова пранікае цывілізацыя, што мяняе і ўклад жыцьця, і стасункі між людзьмі. Поўная сьмешных і неверагодных сытуацыяў, кніга напісаная жывою, сакавітаю моваю. Героі Ніемі не пераборлівыя ў выказваньнях, але ж гэта ня сцэны з жыцьця ангельскіх лордаў...
670 тысячаў швэдаў купілі кнігу Мікаэля Ніемі "Папулярная музыка зь Вітулы". У турыстычных агенцыях тоўпіліся людзі, каб на свае вочы пабачыць вёску Паяле, у якой адбываецца дзея ў рамане і што сталася новай турыстычнай Мэкай.

Кніга маладога, але надзвычай папулярнага пісьменьніка Мікаэля Ніемі (нар. 1959 г.), якога называюць швэдзкім Сэлінджэрам, апавядае пра сьвет яго дзяцінства – вёску Паяле на…

Асобнай кнігай выйшаў пераклад рамана нямецкай пісьменніцы Монікі Марон “Вуліца Ціхая, шэсць”, зроблены Васілём Сёмухам. Раней раман друкаваўся ў часопісе “Крыніца” (1996, № 9-10); апроч гэтага ў “Крыніцы” № 11-12 было надрукаванае апавяданне Монікі Марон “Я была антыфашысцкае дзіця” і артыкул Т. Н. Брарона “Некалькі слоў пра Моніку Марон” (абодва тэксты таксама ў перакладзе Васіля Сёмухі).

Моніка Марон – нямецкая пісьменніца, аўтарка шэрагу раманаў, першы з якіх – “Баваўняны попел” (Flugasche, 1981) – адразу займеў вялікі поспех. У 1992 годзе Моніка Марон атрымала прэмію імя Кляйста, у 2003 – прэмію імя Гёльдэрліна. Раман “Вуліца Ціхая, шэсць” (Stille Zeile Sechs) пабачыў свет у 1991 годзе.

Асобнай кнігай выйшаў пераклад рамана нямецкай пісьменніцы Монікі Марон “Вуліца Ціхая, шэсць”, зроблены Васілём Сёмухам. Раней раман друкаваўся ў часопісе “Крыніца” (1996, №…

Герой рамана "Юстыцыя" знанага швэйцарскага пісьменьніка Фрыдрыха Дзюрэнмата не гуляе з чытачом у розныя гульні, а адразу выкладвае ўсё як ёсьць, а таму ўжо спачатку чытач ведае, што яго напаткае далей. Дзякуючы такому эфэкту "спраўджанага чаканьня" (зрэшты, як і варта чакаць, аўтар усё ж умудраецца ў канцы падмануць чытача, пераварочваючы старанна выбудаваны сьвет дагары нагамі), а таксама спэцыфічнай манеры апавядальніка дзеяньне рамана то запавольваецца (бо хто будзе чакаць рэзкіх рухаў ад ап'янелага героя, якога цягне на разважаньні?), то паскараецца і робіцца імклівым, знаёмячы з усё новымі акалічнасьцямі простай, як на першы погляд, юрыдычнай справы. Здаецца, што можа быць прасьцей: на вачах у безьлічы сьведкаў забіты чалавек. Забойца — вядомая ўсім асоба. Нецікавы сюжэт, скажа любы аматар дэтэктываў. Нецікавы, калі толькі не ўнесьці ў яго элемэнт абсурду і не ўявіць, што напраўду вачам нельга даваць веры. Але не сваім вачам, а вачам сьведкаў. І тады ад абсурду не застанецца і сьледу — ці ён трывала ўвойдзе ў жыцьцё і зробіцца яго нормай.

Герой рамана "Юстыцыя" знанага швэйцарскага пісьменьніка Фрыдрыха Дзюрэнмата не гуляе з чытачом у розныя гульні, а адразу выкладвае ўсё як ёсьць, а таму ўжо спачатку чытач ведае,…