Прытулак

На фоне цяперашняй палітычнай сітуацыі ў Беларусі (чарговая перамога на выбарах нашага нязменнага лідэра, рост незадаволенасці і апазіцыйна настроеных людзей - хоць, як па мне, людзі проста стаміліся і жадаюць пераменаў, і, як следства ўсяго гэтага, арэшты, звальненні, беспрацоўе і жаданне знайсці сябе дзесьці яшчэ) вельмі падыходная кніга. Падзеі твора ставяцца да 2010 года, што лёгка адгадваецца па згаданым "хваляванням". Хоць вось ён 2020, а сітуацыя не змянілася, а дакладней - пагоршылася. Галоўны герой - Алег - уцякач з Краю ў Польшчу. У пошуках лепшага жыцця, у пошуках сябе. Не магу сказаць, што галоўны герой выклікае сімпатыю. Хутчэй гэта такі сярэднестатыстычны прадстаўнік моладзі: не да канца выветраны максімалізм, жаданне змяніць нешта, скандуючы крычалкі на плошчы і…

Все-таки эта книга сумела меня удивить. И не столько своим содержанием, сколько тем, что, при всей своей, скажем так, дебютности, она сподвигла на размышления. И пусть даже эти размышления не вышли за рамки романа и касаются больше его собственных достоинств и недостатков, нежели обдумывания идей, изложенных в нем. Правда и то, что на выход за границы самих себя способны только действительно большие книги, так что без обид.

"Прытулак" - роман о молодом эмигранте Олеге, который приезжает в Польшу и подает документы в бюро по делам беженцев. С собой у него справка об административном аресте на 15 суток - доказательство участия Олега в определенных политических событиях на Родине и основание для получения им соответствующего статуса. Процесс этот долгий, занимает около года, и Олег начинает…