Крыніцы
Іван Шамякін
| Издательство: | Мастацкая літаратура |
Лучшая рецензия на книгу
Эксперт
Эксперт Лайвлиба
11 мая 2017 г. 12:28
1K
5 Ростані "Лабановіча № 2"
Міхась Лемяшэвіч – духоўны нашчадак хрэстаматыйнага Лабановіча – гэтак жа, як і коласаўскі герой, прыязджае падымаць асвету ў палескую глуш. Толькі робіць гэта на некалькі дзесяцігоддзяў пазней – у пасляваенныя 50-я. Уласна, глуш – ужо не такая і глуш. Тут калгас і МТС, новыя машыны і сацыялістычнае спаборніцтва. Замест забабонаў – плёткі і ананімкі ў газету. Замест прыгажуні Ядвісі – недаступная і амаль што акружаная арэолам святасці ўрач Наталля Пятроўна. Характар у галоўнага героя, натуральна, бескампрамісны, і таму ледзь не з першых дзён у яго ўзнікае канфлікт з “гаспадаром раёна” Бародкам. Паставіць усё на свае месцы дапамагае… больш высокае партыйнае кіраўніцтва. Ну, а якога ж яшчэ вырашэння можна чакаць ад ранняга Шамякіна? Увогуле, калі апусціць залішнюю партыйнасць, раман…
ISBN: 985-02-0331-5
Год издания: 1996
Язык: Белорусский
Пераплёт, 351 с.
Кураторы
zlobny_sow
Рецензии
Всего 2
Эксперт
Эксперт Лайвлиба
11 мая 2017 г. 12:28
1K
5 Ростані "Лабановіча № 2"
Міхась Лемяшэвіч – духоўны нашчадак хрэстаматыйнага Лабановіча – гэтак жа, як і коласаўскі герой, прыязджае падымаць асвету ў палескую глуш. Толькі робіць гэта на некалькі дзесяцігоддзяў пазней – у пасляваенныя 50-я. Уласна, глуш – ужо не такая і глуш. Тут калгас і МТС, новыя машыны і сацыялістычнае спаборніцтва. Замест забабонаў – плёткі і ананімкі ў газету. Замест прыгажуні Ядвісі – недаступная і амаль што акружаная арэолам святасці ўрач Наталля Пятроўна. Характар у галоўнага героя, натуральна, бескампрамісны, і таму ледзь не з першых дзён у яго ўзнікае канфлікт з “гаспадаром раёна” Бародкам. Паставіць усё на свае месцы дапамагае… больш высокае партыйнае кіраўніцтва. Ну, а якога ж яшчэ вырашэння можна чакаць ад ранняга Шамякіна? Увогуле, калі апусціць залішнюю партыйнасць, раман…
Эксперт
Эксперт Лайвлиба
26 июля 2013 г. 23:03
825
4
Нават не ведаю як перадаць сваі ўражанні…На самой справе, часам кніга вызывала ў мяне легкую усмешку: неяк усё так проста, крыху наіўна, сюжэт традыцыйны, а недзе ў глыбіні душы добра разумееш у якім напрамку струменьчык расказу пацячэ далей. Але справа ў тым, што гэтай прастатой і шчырасцю раман і захапляе. Шамякін так майстарскі, так яскрава перадаў становішча ў якім знаходзілася краіна, лёс простых людзей, што ловіш сабе на думцы нібыта ты знаём з імі, нібыта ты сведка іх радасці, ведаеш усе іх клопаты і турботы. У які раз я пераконваюся ў тым, што ад кніг Шамякіна немагчыма адарвацца. Спадзяюся, падобныя адчуванні яны выклікаюць не ў мяне адной.
Похожие книги
Вы можете посоветовать похожие книги по сюжету, жанру, стилю или настроению. Предложенные вами книги другие пользователи увидят здесь, в блоке «Похожие книги». Посоветовать книгу
