Автор

Алексей Зарицкий

Аляксей Аляксандравіч Зарыцкі

8 книг
1 читатель

4.0

2оценки

5		0
4		2
3		0
2		0
1		0
без оценки		0

Алексей Зарицкий — о поэте

Родился: 22 марта 1911 г. , Хотимск, Могилёвская губерния, Российская империя
Умер: 29 октября 1987 г. , Минск, Белорусская ССР, СССР

Я представляю интересы Алексея Александровича Зарицкого

Биография — Алексей Зарицкий

Ягоны бацька працаваў акцызным кантралёрам на вінакурным заводзе ў Асьцерманску пад Жлобінам. Там прайшло і раньняе дзяцінства Аляксея. У 1916-1917 гг. разам з бацькамі жыў у вёсцы Забалацьце каля Рагачова, дзе бацька, будучы ваенным, загадваў “гуртам парцыённага быдла», пазьней, да 1927 г. жыў у Рагачове. У час вучобы ў школе пасябраваў з А. Сінічкіным (Алесем Жаўруком). Разам выдавалі сатырычную газэту «Сьмех і сьлёзы», выступалі са сцэны з дэклямацыяй сатырычных куплетаў і называлі сябе піянэр-сатырыкамі Кіка і Кока. Летам 1926 разам з А. Сінічкіным хадзіў у Бабруйск, каб паказаць Міхасю Лынькову вершы і сумесна напісаную аповесьць “Аб чым галасілі варштаты”. У 1927 г. Зарыцкі разам з…

КнигиСмотреть 8

Библиография

«Эпічныя фрагменты» (1932)
«Дняпроўскае рэха» (1946)
«Арліная крыніца» (1947)
«Наш сын» (1950)
«Світанскія сады» (1950)
«Вершы і паэмы» (1952)
«Залатое дно» (1955)
«Праз бурныя парогі» (1957)
«Пасылка ў рай» (1960)
«Размова з сэрцам» (1961)
«Вересковый мед» (1965)
«Вяртанне на зямлю» (1966)
Выбраныя творы ў 2 тамах (1969)
«Мая асяніна» (1973)
«У дарогу» (1973)
«Талоны на бяссмерце» (1974)
«Пераклічка гадоў» (1974)
«Каля вячэрняга кастра» (1979)
Выбраныя творы ў 2 тамах (1981)
«За словам-падарункам» (1985)
«Трывожная госця» (1986)

Ссылки

Вікіпедыя

РецензииСмотреть 2

Torvald5 написал рецензию

Эксперт

Эксперт Лайвлиба

Пожаловаться

За словам-падарункам

Аляксей Зарыцкі

4,0

31 мая 2020 г. 14:45

150

4

Кніга ўтрымлівае цікавыя ўспаміны пра Змітрака Астапенку, Юлія Таўбіна, Аркадзя Куляшова, Кузьму Чорнага... З Куляшовым Зарыцкі сябраваў амаль праз усё жыццё. Ва ўспамінах шмат біяграфічных падрабязнасцяў, напрыклад, пра тое, што ў 30-х гадах камсамольскі сход Саюза пісьменнікаў патрабаваў, каб ён развёўся з жонкай, бо нехта напісаў данос, нібыта бацька Аксаны ўцёк у буржуазную Польшчу. Насамрэч яе бацькі даўно не было на гэтым свеце. Неяк удалося гэта давесці. І яшчэ цікавостка. Сям'ю Куляшова выратаваў напачатку вайны Алесь Кучар, які ўгаварыў свайго начальніка падчас эвакуацыі групы кіруючых камсамолькіх работнікаў Гомеля заехаць у Хоцімск і забраць жонку, дачку і сына Куляшова. Зарыцкі таксама тлумачыць, чаму Куляшоў быў у канфлікце з Броўкам.

Torvald5 написал рецензию

Эксперт

Эксперт Лайвлиба

Пожаловаться

Мая асяніна

Аляксей Зарыцкі

4,0

30 мая 2020 г. 13:07

139

4

Гэтая кніга, здаецца, нічым не адрозніваецца ад тых дзясяткаў і сотняў зборнікаў паэзіі, якія выходзілі ў савецкай Беларусі. Ёсць тут вершы і пра Леніна, і пра Крамлёўскія куранты, і пра Красную плошчу ў Маскве. Усё як у большасці іншых тагачасных кніг. Але ёсць у зборніку два творы, якія надаюць гэтай кнізе адмысловую каштоўнасць. Гэта невялікія паэмы “Сонца скрозь лісцё” і “Далёкія маланкі”, якія аўтар у гэтым зборніку назваў вершаванымі апавяданнямі. Першая паэма прысвечана памяці мсціслаўскай тройцы паэтаў – Змітрака Астапенкі, Юлія Таўбіна і Аркадзя Куляшова. А другая - Змітраку Астапенку. Як вядома, Таўбін і Астапенка пацярпелі ад сталінскіх рэпрэсіяў. А з Аркадзем Куляшовым Аляксей Зарыцкі сябраваў з самай маладосці. Дарэчы, яны былі землякамі, паходзілі з Хоцімшчыны.

У…

Развернуть