Альжбета Кеда — о писателе

Гарадзенка Ала Петрушкевіч не магла не звярнуць сваю літаратуразнаўчую ўвагу на суседні з роднай Гарадзеншчынай культурніцкі рэгіён – беларускую Беласточчыну. Балазе тут існавала і існуе не проста літаратурная суполка – а цэлая беларуская пісьменніцкая арганізацыя, якая называецца – Беларускае літаратурнае аб’яднанне “Белавежа”. Ніводная нацыянальная меншасць, якая сёння пражывае на тэрыторыі Рэспублікі Польшча, не здолела стварыць штосьці падобнае. Таму варта было заняцца вывучэннем гэтага феномену. І такіх літаратуразнаўчых даследаванняў з’явілася нямала. Але ніхто з беларускіх літаратуразнаўцаў не напісаў столькі артыкулаў пра пісьменнікаў з “Белавежы”, як Ала Петрушкевіч. Абсалютна арганічным і заслужаным стаў гэты факт – выхад кнігі «“Белавежа": постаці, творы, героі».

Такім чынам,…

Гэтую кнігу можна назваць летапісам роднай вёскі аўтаркі. Наўрад ці такую кнігу напішаш толькі з уласнай памяці. Таму праца над ёй мне ўяўляецца перадусім у пошуку знікаючых у невараць мінулага гісторыяў, імёнаў, лёсаў – амаль як этнографы шукаюць старыя легенды і песні ў фальклорных экспедыцыях.

І яшчэ. Пра адну вёску, аказваецца, можна напісаць цэлую вялікую кнігу. Не ведаю, ці пра ўсіх землякоў, якія жылі ў вёсцы Шчонава на Карэліччыне ў другой палове 20 стагоддзя, напісала Альжбета Кеда ў “Шчонаўскіх абразках”, але тут сотні імёнаў, лёсаў, цікавых, вясёлых, займальным, сумных і трагічных гісторыяў.

Улічваючы тое, што аўтар кнігі жанчына, то і жаночы вобраз роднай вёскі бадай самы адметны і так бы мовіць драматургічны – ад дзіцячых гульняў, праз дзявочую маладосць да жаночых вынікаў…