2 Новае знаёмства з Адамам

Падзеі першай кнігі і фільма мяне зусім не ўразілі. Так, гісторыя незвычайная сваім апавяданнем - галоўная гераіня ў аўтамабільнай аварыі страціла бацькоў і брата, а цяпер сама знаходзіцца на мяжы жыцця і смерці і павінна вырашыць, які бок выбраць. Цікава, а насамрэч можна так? Адбываецца лі гэта, калі чалавек выходзіць з доўгай комы толькі таму, што ў яго з'яўляецца сэнс жыць далей? Нагадвае фільм "Паміж небам і зямлёй" з Рыз Уызэрспун і Маркам Руфала ў галоўных ролях. Але толькі там гісторыя цікавей, чым у гэтай кнізе.

Калі ў першай частцы галоўную ролю аддалі Міе, то ў другой частцы паўнапраўным лідэрам стаў яе былы каханы, Адам. У яго і ў кар'еры ўсё нядрэнна (лідэрства ў папулярнай музычнай групе), і ў каханні таксама. І быццам бы ўсё як ён марыў, але штосьці цягне ў мінулае, туды, дзе ён быў з Міяй - два розных чалавека, аб'яднаных любоўю да музыкі. Вось іх тэрапія, лекі ад усіх хвароб і выратаванне ад суровых будней рэальнасці.

І тым не менш прасочваецца, што падзеі папярэдняй кнігі пакінулі на героях след адчаю і трывогі. Адам і Мія ўжо не разам, але ўсё гэтак жа пакутуюць, як і шмат гадоў таму. Ранейшай цеплыні і ўпэўненасці ў хэпі-эндзе я не заўважыла, а Мія, якая выпадкова з'явілася зноў у жыцці Адама (уласна кажучы, яна яе і не пакідала), падалася снежнай каралевай. Аднак падобныя паводзіны растлумачыць магчыма - трагедыя пераварочвае ўсё на 180 градусаў.

Абсалютна не заўважыла сэнсу ні ў фінале кнігі, ні ў самой кнізе. Працяг атрымаўся скамечаным, вяртанне да істоку не прывяло да годнай гісторыі. Праўда, не магу не адзначыць некаторыя мілыя моманты, звязаныя з успамінамі герояў, і цану папулярнасці, што тут паказалі з рэальнага, непрыемнага боку. І няхай Адам часам выводзіў сваімі інфантыльнымі ўчынкамі, у гэтай кнізе ён хаця б паспрабаваў раскрыць сябе, у адрозненне ад Міі. А гэта ўжо добра.