Больше цитат
9 февраля 2018 г., 17:03
Зрок... гэта рэч невытлумачальная! Я паварочваю галаву, гляджу праз акно на ніжнюю частку горада, і мае вочы, як дзве магутныя помпы, пачынаюць усмоктваць святло з выявамі комінаў, некалькіх фігавых дрэваў, вуліц і мінакоў. Ці адчуваюць яны, што я іх усмоктваю? Заплюшчваю вочы. Стоп. Усё спыняецца. Расплюшчваю павекі — жыццё працягваецца.
