Цмачанка

Вершы, змешчаныя ў гэтым невялічкім зборнічку, моглі б стаць сенсанцыйнай містыфікацыяй. Маўляў, знайшлі невядомыя творы невядомага аўтара XVII-XIX стагоддзя. Неяк так пісалі Андрэй Рымша, Лявон Мамоніч, урэшце Сімяон Полацкі. Але Антон Францішак Брыль, дарэчы ўнук славутага празаіка Янкі Брыля, містыфікацыю рабіць не стаў, а выдаў вершы пад сваім імем.

У анатацыі да кнігі напісана, што ў зборніку “рыфмы на старасвецкі лад пра адвагу тых, хто варыць і смажыць, ды разважнасць тых, хто есць і п’е”. То бок адразу даецца знаць, што вершы гэтыя маюць сатырычны або гратэскавы характар. Тут мне прыгадаліся парадыйна-сатырычныя паэмы “Тарас на Парнасе” і “Энеіда навыварат”, напісаныя ў XIX стагоддзі. Іх яднае з “Цмачанкай” не толькі стылізацыя пад творы больш раннія, але і выкарыстанне сюжэтаў…