Лучшая рецензия
Смотреть 1
Я люблю зборнікі беларускай паэзіі 60-70-х пачатку 80-х гадоў. Мне перадусім падабаецца, як яны выдадзены. Падабаюцца іх фарматы, іх макеты, іх ілюстрацыі, вокладкі і супервокладкі. Дастаткова згадаць тагачасныя кнігі Максіма Танка, Рыгора Барадуліна, Янкі Сіпакова, Генадзя Бураўкіна, Дануты Бічэль. А якія прыгожыя кнігі выходзілі ў Яўгеніі Янішчыц і Раісы Баравіковаў! Сёння, на жаль, так дыхтоўна паэзію ў Беларусі не выдаюць. І ўвогуле выдаюць усё менш.
Кніга Міры Лукшы “Пад знакам Скарпіёна” мне нагадала тыя ранейшыя, даўнія кнігі беларускай паэзіі. І сваім фарматам, і прыгожай вокладкай, якую аздабляе карціна Міколы Бушчыка, і вёрсткай.
Мне асабіста больш падабаюцца верлібры Міры Лукшы, бо ў іх прысутнічае паэтычная метафізіка. Яны больш глыбейшыя, у іх больш сэнсу паміж радкамі.…
