Александар и смрт

Jedan veliki trenutak, u isto vreme i surovo stvaran i neizrecivo simboličkog karaktera, obeležava pripovedanje u romanu Aleksandar i smrt Slobodana Mickovića. Taj trenutak jeste smrt Aleksandra Makedonskog.
Iz perspektive te smrti sagledava se celokupni svet ovog romana: i ono što je Aleksandar u svom istorijskom poduhvatu učinio, i ono što će se dogoditi posle njega. Aleksandrovo mrtvo telo izloženo je u pozorištu u Vavilonu. Tu se, iznad tog tela, sukobljavaju njegovi naslednici.
Taj sukob pripovedač neretko vidi kao komediju. Ali komičnost ne umanjuje tragiku pojedinačnih života učesnika ove istorijske drame svedene na ljudske mere, niti istoriji oduzima surovost.
Pokazujući i komičnu i grotesknu dimenziju, istorija u romanu Aleksandar i smrt postaje surovo pozorište na čijoj se pozornici, sa svešću i bez nje, sa stvarnom ili izmišljenom moći, susreću akteri s varljivim izvesnostima svoga života.