Сяргей Шыдлоўскі — об авторе

Предложить изменения

Адна з самых любімых маіх кніг пра Полацак.

Тут няма ні Івана Грознага, ні Стэфана Баторыя, ні бальшавікоў, ні меншавікоў. Тут увогуле няма ніякай палітыкі. Затое ёсць Францішак Скарына і Ян Баршчэшскі, Сімяон Полацкі і Мацей Сарбеўскі, Рыгор Барадулін і Уладзімір Арлоў, Пятро Васючэнка і Вінцэсь Мудроў. Тут ёсць культура. Аўтар імкнецца асэнсаваць яе, і самае цікавае - па-ўласнаму інтэрпрэтаваць.

І гэта ў яго выдатна атрымліваецца. Незвычайныя ракурсы. Незвычайныя трактоўкі. Незвычайныя фарбы, гукі і думкі.

Кніга спрыяе па-новаму паглядзець на Полацак. Адчуць яго віры гісторыі і пабачыць ягоныя культурныя напластаванні.

Гэтае даследаванне па этналогіі датычыць надзвычай цікавай тэмы — жыцця найвышэйшага саслоўя Беларусі таго пераходнага перыяду, калі ўсе шляхецкія традыцыі яшчэ былі жывыя, але ўжо папсаваныя слядамі дэградацыі. Першы раздзел кнігі змяшчае агляд навуковай літаратуры па тэме і больш зацікавіць спецыялістаў, а два наступныя раздзелы вартыя ўвагі шырокага кола чытачоў, бо там распавядаецца пра матэрыяльную і духоўную культуру шляхты азначанага перыяду.

Ці ведалі вы, што талерантнасць грамадства да пакарання дзяцей спрыяла з'яўленню ў настаўніцкім асяроддзі асоб з садысцкімі схільнасцямі? Што ва ўніверсітэце дэканы факультэтаў штомесяц патрабавалі ад студэнтаў пасведчання аб споведзі? Што ва ўмовах канкурэнцыі на шлюбным рынку мода стала інструментам дасягнення сацыяльнага поспеху?

Дробная…