Хендрик Грун - все книги по циклам и сериям | Книги по порядку

Роман представляет собой дневник 83-летнего обитателя дома престарелых. Главное развлечение здесь – телевизор и совместные игры, главное соревнование – у кого больше болячек и опухолей, главная интрига – что будет в меню на ужин и кто умрет раньше. А главный враг – сорокадвухлетний директор, госпожа Стелваген, которая работает в доме престарелых всего полтора года, но уже успела навести здесь абсолютный порядок. Регламентировано все, от температуры в комнатах, весьма низкой и не всем подходящей, до времени игры в Бинго, по поводу которого у каждого есть свое собственное мнение. А после того, как в аквариуме умирает несколько рыбок, она,…

Хендрику Груну 85 лет, и он – один из жителей амстердамского дома престарелых. Жизнь в этом заведении была бы однообразна и предсказуема, если бы не Хендрик и его друзья по клубу СНОНЕМ – “Старые‑но‑не‑мертвые”. В задачи клуба, помимо решений самых разных проблем, с которыми сталкиваются его члены, входит встреча новичков, планирование и продумывание новых походов и приключений, ну и, конечно, ведение отчаянной борьбы с администрацией в лице директрисы, госпожи Стелваген. А как иначе? Разве можно смириться, например, с запретом на фейерверки в Новый год или удержаться и не обойти закон о невозможности ""печь и варить в комнатах…

Hendrik Groen en Evert Duiker, trouwe vrienden in voor- en tegenspoed, zijn de zeventig ruim gepasseerd en het leven is in kalm en bedaard vaarwater terechtgekomen. Elke vrijdagavond bezoeken ze elkaar, spelen een potje schaak, drinken een borrel en eten een hapje. Onderwijl nemen ze het leven door.

Maar op een zekere vrijdag wordt de rust ruw verstoord als Evert bij Hendrik aankomt met als verrassing een onverwachte kleine gast. In een vlaag van verstandsverbijstering is hij aan de wandel gegaan meteen éven onbeheerd achtergelaten kinderwagen met baby. Goeie grap, dacht Evert, maar Hendrik denkt daar anders over: die vindt het ongelooflijk stom.

Als babysitter doen de vrienden het heel aardig, terwijl ze zinnen op een manier om het kleintje zo snel mogelijk weer ongezien bij de ouders terug te brengen. Maar het blijkt nog helemaal niet zo eenvoudig om van het ongewilde pleegouderschap af te komen.

Vanwege de sluiting van het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is Hendrik Groen overgeplaatst naar Bergen aan Zee. De Oud-Maar-Niet-Dood-club is uit elkaar gevallen. Af en toe is er een Omanido-reünie waarbij het ouderwets gezellig wordt en de drank ruimhartig vloeit, maar verder is er niet veel meer om naar uit te kijken. Hendrik moet constateren dat de tijd niet meer zo mild voor hem is: hij wordt steeds vergeetachtiger en begint het overzicht te verliezen. Dat levert het nodige gestuntel op. Hij besluit opnieuw een dagboek bij te gaan houden in een poging weer wat meer grip op de werkelijkheid te krijgen. En anders kan hij er in ieder geval nog eens nalezen wat hij allemaal vergeten is.

Het leven wordt er niet aangenamer op als ook in Bergen aan Zee het coronavirus alles op zijn kop zet. En helaas is er geen Evert meer om er foute grappen over te maken, al doet de voorheen zo brave Hendrik zijn best om zijn vriend hierin te evenaren. Gelukkig heeft hij nog drie trouwe vrienden over om hem op het rechte pad te houden: Leonie (88), Frida (10) en Juffrouw Jansen (4). Die laatste is zijn hond, het afscheidscadeau van Evert. Samen met deze bondgenoten sleept Hendrik zich opgewekt naar de eindstreep.