Стану песняй

Прызнаюся адразу, што кніга мне не спадабалася, бо вельмі мала тут было пра Алаізу Пашкевіч як жанчыну і асобу, пераважна пра Цётку - змагарку і пісьменніцу. Але тое-сёе траплялася.
Даведалася, што яна падарожнічала не толькі па Фінляндыі, але па Еўропе і Скандынавіі, ледзь не стала доктаркай філасофскіх навук, пісала дысертацыю фактычна па беларускім фальклоры (пра батлейку). Але вельмі часта на пэўных важных біяграфічных фактах аўтарка ці не  факусіравалася (сям’я, сябры) ці пакідала без асаблівай інтэрпрытацыі. Возьмем факт канчатковага пераезду Цёткі пасля замужжа. Яна кідае вучобу і дысертацыю, пры гэтым столькі год і сіл паклала на тое, каб ёй дазволілі то аднавіцца, то перавесціся, то каб толькі мець магчымасць пісаць дысертацыю (столькіх прафесароў прасіла аб хадатайніцтве, шмат…