Другая кніга прозы “Смерць – мужчына” (1992) – вылучаецца змястоўнымі і стылістычнымі навацыямі. Пісьменнік звяртаецца да самых заземленых, суровых бакоў рэчаіснасці. Аповесць у навелах “Смерць-мужчына” – гэта мастацкае даследванне нашай бедухоўнасці, амаральнасці ў адносінах да памяці памерлых. Празаік са скрушнасцю апавядае пра глумленне над магіламі, рабаўніцтва, бяздушны знос пагостаў. Могілкі – гэта святое, вечны прыстанак людзей, нерэдка вельмі маладога веку. Усе мы смяротныя, і павінны памятаць пра гэта, шанаваць месца спачынку памерлых, бо Бог даў нам душу і розум.
Другая кніга прозы “Смерць – мужчына” (1992) – вылучаецца змястоўнымі і стылістычнымі навацыямі. Пісьменнік звяртаецца да самых заземленых, суровых бакоў рэчаіснасці. Аповесць у…
