Цитаты из книг — Немат Келимбетов

Калі падалося, што персы вось-вось возьмуць верх, вялікі палкаводзец Турана заявіў воінам: «Зараз жа дастаўце ў крэпасць вучоных, паэтаў, музыкантаў з нашага горада. Ніводзін акын не павінен патрапіць у рукі ворага. Лепей мы ўсе пагалоўна загінем у жорсткім баі. Якая цана войску, крэпасці, народу, калі яны не могуць…

«Джыгіт, які не скарыў у трыццаць гадоў крэпасць, у сорак гадоў не адужае і пагорак», — сведчыць народная прыказка.

Англійскі філосаф Бэкан пісаў: «Кожны чалавек размаўляе са сваім сынам як бацька. Кожны чалавек размаўляе з жонкай як муж. А надзейны сябра — іншы склад. Яму можна сказаць усё тое, чаго не скажаш ні сыну, ні жонцы, ні слузе, ні каралю».

Народная памяць захоўвае масу афарызмаў пра адзіноту. «Ад адзінокага падарожніка дарога не дыміць, не пыліцца». «Адно дрэва — не лес, адна цагліна — не крэпасць». «Адзін вартую справу не зробіць». Ва ўсіх гэтых прымаўках і прыказках адзін агульны сэнс: адзінота супрацьпаказана чалавеку самой прыродай.

Не дарэмна казахі гавораць: «Вораг сваімі салодкімі словамі прымушае цябе смяяцца, а сябра — плакаць». І сябра чакае ад цябе такіх самых адносін.