Лучшие книги Мельхиора Ваньковича

Nostalgiczna podróż w czasie. Autor powraca pamięcią w rodzinne strony, by opisać nieistniejący świat kresowych dworów: litewskie Nowotrzeby i białoruskie Kałużyce. Z dużą pieczołowitością odtwarza wygląd budynków, sprzętów, a także zwyczaje i potrawy. Wspomina dziecięce zabawy i ludzi, których wtedy spotkał. Całość napisana jest piękną polszczyzną. Tekst jest bogatym źródłem wiedzy o dawnych tradycjach.

Podejmując tematykę żydowską w „De profundis”, Wańkowicz jako sumienny badacz korzysta z bogatych materiałów źródłowych. Wśród poruszanych przez niego spraw są m.in. dzieje myśli syjonistycznej, ruch przebudzenia narodowego, czy sytuacja Żydów w Polsce i Palestynie. Co znamienne – drażliwe, poważne kwestie przeplatane są zdystansowanymi, humorystycznymi opisami żydowskiego folkloru. „Polacy i Ameryka” to z kolei rzecz o polskich emigrantach, przyczynach exodusu, zapuszczaniu korzeni i polskim wkładzie w amerykańską kulturę. Wartką narrację ubarwiają dodatkowo autentyczne listy.

"Karafka La Fontaine’a" to prawdziwe opus magnum Melchiora Wańkowicza. Jest to ostatnie dzieło pisarza wydane za jego życia, o którym sam autor napisał, iż traktuje o sztuce pisania – ku wstępującym w szranki reportażu młodym adeptom dziennikarstwa. To dwutomowe dzieło jest dowcipną i erudycjną rozprawą o korzeniach oraz gatunkach wszelkiego pisarstwa, które wzięło się z najbardziej pierwotnej ludzkiej potrzeby opowiadania innym o swoich przeżyciach i uczuciach.