Цитаты из книг — Владимир Дубовка

Вода надает с каменной стены и разбивается в воздухе на мириады брызг, и в каждой капельке отражается солнце. Глянешь — как будто сто радуг собралось в одном месте, и переливаются они всеми цветами. А вода бурлит, кипит, и только в километре от порога становится неторопливой, спокойной.

Пялёсткі свайго жыцця!.. Адзін мудры англічанін сказаў аднойчы: «У кожным сэрцы ёсць гразь, каменне і кветкі». У адным больш, пэўна, камення, у другім — больш гразі. У трэцім — больш кветак. Але ж і гэтыя кветкі таксама ведаюць свае вёсны і свае восені, свае красаванні і свае адцвітанні. Колькі пялёсткаў з іх ападае на…

Калі я ўвечары, пры вячэры, расказаў сваім пра гутарку з немцам, мая маці сказала: — А ты думаеш, што іхнія салдаты не такія людзі, як нашыя? Яны ж і працуюць, і гаспадаркай займаюцца. А тыя правіцелі не падзеляць якое ліха, ды ваяваць. Латва ім ваяваць, чужыя галовы падстаўляць. А трэба так: пасварыліся цары-каралі? Калі…