Рецензии на книги — Михась Зарецкий

Овраги, кустарники, орешники вокруг деревни Совки в темной непроглядной ночи - и тишина вокруг, тишина, в которой чувствуется что-то мрачное, дикое, кошмарное... А что еще может чудиться в 1922 году, когда брат на брата, сын на отца, мужик на мужика, когда кровь льется реками уже не первый год - и устали от этого люди, устали и озлобились, и не знают, что делать: как ни крути, всё помирать выходит, хоть за красных, хоть против них.

Пятеро отверженных, прячущихся в лесах и оврагах вокруг родной деревни Совки, решили эту дилемму по-своему - быть ни за кого, сами по себе, мол, родные и друзья нас прокормят, пока вся эта заваруха кончится, а на фронт мы не хотим, не дураки мы умирать. Поначалу всё шло по плану, но потом началось: друг другу опротивели, жить по-звериному в лесу надоело, без…

Любовь - всегда одна: Ни выстрела, ни вздоха, Любовь - это когда Хорошим людям плохо. А.Васільеў

Калі правесці паралель з апавяданнем М.Зарэцкага "Ворагі", на якое я пісаў рэцэнзію ў мінулы раз, то і тут у сюжэце жаночая трагедыя паказана вачамі закаханага мужчыны, але "любоў - гэта слабасць", як сцвярджае Арончык, сябра галоўнага героя. Вось і Марына Гарнова не згаджаецца на шлюб, бо не імкнецца шчасця, ёй дастаткова кахаць, але на ёй бацькоўскі праклён. Яна, як і Ніна Купрыянава, была перад выбарам: контррэвалюцыянер брат, або адданасць камуністычнай ідэі. У адрозненні ад гераіні "Ворагаў" яна наплявала на кроўнае радство і нібы волат-цягнік, выкаваны рэвалюцыяй, парэзала жыццё брата... Пераасэнсаваўшы гэта, змянілася і часам на яе находзілі самотныя думкі пра смерць. І зноў М.Зарэцкі…

Мiхась Зарэцкi был расстрелян в годы сталинских репрессий . Сегодня некоторые его произведения стали хрестоматийными, вошли в школьную программу белорусских школ. Одно из самых известных и анализируемых произведений - рассказ «Кветка пажоуклая». Трагическая история жизни революционерки Марины, дочери и сестры, предавшей своего отца и брата во имя Великой идеи. Женщины и человека потерявшего место в жизни.

Кветка пажоўклая. І таму адляцела, адпала ад дрэва жыцця, зволіла месца здароваму, свежаму. І нямала было такіх кветак, што прыцягнуліся к сонцу Кастрычніка, што закрасавалі ў ім цветам жывым, пышна-дзейным. Але глыбока ўраслі карані ў атрутна-гнілую глебу, набраклую лёкам смяртэльным. І не вытрымалі палкага сонца. Пажоўклі...

Но есть в сборнике и более жизнеутверждающие…

Твор пра станаўленне савецкай улады, у якім аўтар прыцягвае ўвагу чытача праз спачуванне асабістым лёсам герояў. Аўтар, нібы задае загадку, на якую шукаем адказ на наступнай старонцы, а адбываецца гэта на фоне гістарычных падзей. Кемлівы і ўважлівы чытач адразу здагадаецца пра каханне Ніны Купрыянавай да злачынца Зарубы. Першая падказка М. Зарэцкага, калі з дома Купрыянавых выйшла не 10, а 9 бандытаў, а Зарубе ўдалося збегчы. Другая падказка, калі Ніна не адказвае на пытанне Гуторскага:

"Ці любілі вы каго?" - "Не... Не скажу вам гэтага... Не магу.... Пасля, можа, самі ўзнаеце... Не, не скажу... " Яна неяк ўвабралася ў сябе, затулілася, быццам баялася сказаць лішняга. Ад ранейшага шчырага, сяброўскага настрою не асталося і следу. Яна зноў абярнулася ў тую заўзятую паненку, якую Гуторскі…

Хорошая книга было интересно читать, погружаясь в мир, в любовные переживание главных героев. Это первое знакомство с автором и с беларуским языком ( по этому читала долго, так как беларуский не знаю вообще, но если прочитать слово несколько раз то очень понятно). Автор смот передать атмосферу и переживания, и завлечь читателя. Осталась довольно прочитаной новелой.