Сяргей Астравец — о писателе

Предложить изменения

Калі хто хоча зазірнуць у мінулыя 90-ыя – такія светлыя і ў той самы час трагічныя, такія разняволеныя, але і безвыходна тужлівыя гады для Беларусі – дык ёсць надзейны спосаб – прачытаць кнігу Сяргея Астраўца “Каты Ёзафа Ратцынгера”. Асабліва гэта будзе цікава таму, хто пражыў тыя часы разам з газетаю “Наша Ніва”. Менавіта ў гэтым перыёдыку друкаваліся большасць тэкстаў з кнігі, пераважна гэта былі аператыўныя водгукі на самыя свежыя падзеі ў краіне.

Большасць гэтых тэкстаў я чытаў раней – нейкія памятаю выразна, нейкія амаль забыліся. У той час мне здавалася, што такая проза, якая будуецца практычна на газетным журналіцкім матэрыяле, не можа мець доўгага жыцця, што яна павінна хутка губляць актуальнасць – як журналісцкія артыкулы і рэпартажы. Аказалася, я памыляўся. Відавочна гэтую прозу…

Аўтарства літаратурных твораў Сяргея Астраўца немагчыма зблытаць. Ён вынайшаў такі стыль, які пазнаецца з некалькіх першых сказах. Я б гэты стыль назваў плынню свядомасці – калі наратар проста апавядае, што бачыць і чуе, і агучвае свае рэфлексіі і думкі. У прынцыпе ў большасці апавяданняў Сяргея Астраўца няма ніякага сюжэту. Ёсць толькі скразная тэма, якую аўтар абмяркоўвае і асэнсоўвае ў тэксце. Магчыма такі стыль паўстаў пад уплывам журналістыкі, у якой Сяргей працуе ўсё сваё жыццё. Бо як раз у журналістыцы галоўнае - цікавая, істотная, актуальная тэма, пра якую аўтар хоча распавесці чытачу.

У большасці апавяданняў з кнігі “Саргасава мора” наратар мае і імя, дакладней прозвішча – Акінчыц. І шмат па чым у ім пазнаецца аўтар. І тое, што ён журналіст, і тое, што жыве пры…