Лучшие книги Михала Витковского

Михаил Витковский — польский прозаик, литературный критик, аспирант Вроцлавского университета. Герои "Любиева" — в основном геи-маргиналы, представители тех кругов, где сексуальная инаковость сплетается с вульгарным пороком, а то и с криминалом, любовь с насилием, радость секса — с безнадежностью повседневности. Их рассказы складываются в своеобразный геевский Декамерон, показывающий сливки социального дна в переломный момент жизни общества.

Написанная словно в трансе, бьющая языковыми фейерверками безумная история нескольких оригиналов, у которых (у каждого по отдельности) что-то внутри шевельнулось, и они сделали шаг в обретении образа и подобия, решились на самое главное - изменить свою жизнь. Их быль стала сказкой, а еще - энциклопедией "низких истин" - от голой правды провинциального захолустья до столичного гламура эстрадных подмостков. Записал эту сказку Михал Витковский - культовая фигура современной польской литературы, автор переведенного на многие языки романа "Любиево".

Герой, от имени которого ведется повествование-исповедь, маленький - по масштабам конца XX века - человек, которого переходная эпоха бьет и корежит, выгоняет из дому, обрекает на скитания. И хотя в конце судьба даже одаривает его шубой (а не отбирает, как шинель у Акакия Акакиевича), трагедия маленького человека от этого не становится меньше. Единственное его спасение - мир его фантазий, через которые и пролегает повествование.

Роман «Хтивня» — це драматична історія про життя так званих фей (жінкоподібних геїв). Дія відбувається на нудистському пляжі для геїв у гіпотетичному містечку Хтивні. Відверто і натуралістично, але разом з тим захоплююче автор переповідає реальні і небезпечні історії своїх героїв, відкриває для пересічного читача завісу, за якою відбуваються злети і трагедії тих, хто в силу своєї інакшості змушені до самого фіналу перебувати на маргінесах загальносуспільного сприйняття.

Wymazane to miasteczko na Dzikim Wschodzie, położone między Lasem, W Którym Rosną Same Trujaki a parkingiem dla TIR-ów „Tijuana”. Kilka bloków postawionych na bagnach, w próżni. W tej scenerii, zapełnionej całą galerią oryginałów, rozgrywa się przewrotny romans, harlequin à rebours. Wszystko odbywa się tu na odwrót niż w klasycznej historii miłosnej. Pięknego Damiana fascynują jedynie ciała stare, grube i porozciągane, a królowa pieczarek Alexis ma wobec niego podstępny plan. Historia pęcznieje od żądz i emocji.

Tego jeszcze nie było! Michał vel Michaśka, ogolony na łyso i w bluzie z kapturem? Podróżujący drugą klasą TLK? Tak, a w dodatku prowadzi śledztwo niczym rasowy detektyw w otoczeniu najprawdziwszych policjantów, w szczególności jednego...

Nowa powieść Michała Witkowskiego, autora książek „Lubiewo”, „Barbara Radziwiłłówna z Jaworzna-Szczakowej”, „Margot” i „Drwal” to swoista kontynuacja tej ostatniej, bo w „Zbrodniarzu i dziewczynie” pojawiają się niektóre postaci z „Drwala”. Intryga jest jednak zupełnie nowa i niezwykła – oto tajemniczy zbrodniarz, zwany Przedwojennym Mordercą, stylizuje swe ofiary na przedwojenną modłę i pozostawia w upiornych okolicznościach. Śledztwo zatacza kręgi, kto naprawdę jest ofiarą, a kto mordercą nie jest pewne, ale pewne jest jedno: śmierć Michaśki ma uwieńczyć dzieło mordercy.

Książka nie jest jednak typowym kryminałem – to proza olśniewająco dygresyjna, pełna osobliwego (i w tym przypadku wyjątkowo czarnego) humoru, zaskakujących obserwacji, niespodziewanych puent. Innymi słowy „Zbrodniarz i dziewczyna” to być może jedyny kryminał na świecie, w którym dygresje nie tylko nie przeszkadzają, ale przeciwnie: chcemy jeszcze!

Growing up queer in a communist state, queens Patricia and Lucretia spent the 70s and 80s underground, finding glamour in the squalor, strutting their stuff in parks and public toilets, seducing hard Soviet soldiers, preying on drunks, and seeing their friends die of AIDS. Today they're about to hit Lovetown, a homo-haven, populated by a younger generation of emancipated gays, who are out and proud in their post-communist paradise: suntanned, sculpted and vigorously spending the pink euro. This is the story of the clash between old and new gays - the clapped out queens and the flashy fags - as they meet in a place where anything goes, but…

W pierwszej części Fototapety Witkowski podejmuje temat kolaboracji z życiem, cofa się do czasów komunizmu i zastanawia, czym dla dzisiejszego młodego człowieka, który nie otarł się o historię, są pojęcia takie jak ojczyzna, miłość czy śmierć.
W drugiej części zbioru opowiadań autora interesują nierealne marzenia, kiczowate sny, złudne wyobrażenia, którymi karmi nas kultura masowa. To właśnie tandetne strzępki tej kultury Witkowski nazywa „fototapetą”. Jego bohaterom wydaje się, że rzeczywistość, która została im dana, jest gorsza, niż powinna być, że z jakichś względów miało być inaczej. Autor zastanawia się, czy rzeczywiście ktoś nam obiecywał, że będzie inaczej, że życie jest gdzie indziej, że zasługujemy na coś lepszego...