![](https://i.livelib.ru/auface/1234827/140x140/aaec/Eva_Binchik.jpg)
Автор
Новинки Эвы Бинчик
-
Эпоха человека: риторика и апатия антропоцена Эва Бинчик
ISBN: 978-5-4448-1749-0 Год издания: 2022 Издательство: Новое литературное обозрение Язык: Русский Осмысляя последние столетия в истории Земли, естественные науки сходятся в том, что человек оказывает существенное влияние на облик планеты. В 2000 году американский биолог Юджин Ф. Стормер и голландский исследователь атмосферы Пауль Крутцен предложили обозначить современную геологическую эпоху термином «антропоцен» — то есть «эпоха человека». В книге Эва Бинчик подробно анализирует широкий спектр дискуссий вокруг этого понятия — одного из важнейших для нашего времени. Как сквозь призму антропоцена вербализуются основные философские дилеммы, аксиологические сомнения и опасения XXI века? Почему этот термин заставляет нас пересмотреть привычный способ мышления о природе? И есть ли возможность преодолеть апатию и беспомощность, неизбежно ассоциирующиеся с разговором об экологическом кризисе? Эва Бинчик — профессор Института философии Университета Николая Коперника в городе Торунь, Польша. -
Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu Эва Бинчик
ISBN: 139788301199883 Год издания: 2018 Издательство: Wydawnictwo Naukowe PWN Язык: Польский Debata na temat antropocenu ze względu na swoją wielowymiarowość i wyjątkowy potencjał filozoficzny ma szanse stać się jedną z najważniejszych dyskusji XXI stulecia. W dyskusji tej biorą udział geologowie, przedstawiciele i przedstawicielki nauki o systemie Ziemi (Earth system science), klimatolodzy, historyczki środowiska, geografowie społeczni, antropolożki, filozofowie oraz socjolożki. Możliwe, że mamy do czynienia z interdyscyplinarnym „zwrotem w stronę antropocenu”.
Antropocen określany jest mianem epoki wyparcia, krótkowzroczności i nieodwracalnych strat. Pojęcia konstytuujące jego unikatowy słownik to: nieodwracalna strata, punkt krytyczny, granice planetarne, postnaturalizm, Gaja, utrata natury, podział klimatyczny, klasy antropocenu, adaptacyjny apartheid, długi klimatyczne, niepowetowana strata, geohistoria, kapitałocen, ciągła apokalipsa, środowiskowe prawa człowieka.
W Epoce człowieka Ewa Bińczyk poddała analizie retorykę kampanii dezinformacyjnych dotyczących zmiany klimatycznej, a także argumenty zwolenników geoinżynierii – rozpraszania siarki w stratosferze jako „wyjścia awaryjnego” i „mniejszego zła”, niż sama katastrofa klimatyczna.
Tytułowy „marazm” (gr. marasmós) oznacza gaśnięcie i uwiąd. W naukach medycznych odnosi się do takiej kondycji organizmu, która poważnie zagraża sprawności myślenia i działania, wiodąc do apatii. W książce pokazano, że w odniesieniu do planetarnego kryzysu środowiskowego i bezpieczeństwa klimatycznego znaleźliśmy się dziś w stanie tego rodzaju otępienia. Próby implementacji niskoemisyjnej polityki energetycznej, nawet mimo paryskiego porozumienia klimatycznego z 2015 roku, oceniane są jako nieskuteczne. Antropocen określany jest mianem epoki wyparcia, krótkowzroczności i nieodwracalnych strat. Czy mamy szanse wyrwać się z marazmu?