Цитаты из книг — Іван Сіняўскі

Яшчэ здалёк убачыў, як бабка Александрына, наблізіўшыся да вогеннага стажка сена, раптам спынілася і пачала распранацца. Скінула з сябе ўсё, засталася ў адной сподняй белай сарочцы. З абразом у руках тройчы абышла вакол палаючага стажка. Пасля нацягнула на сябе апратку і, не аглядаючыся, падалася на хутар.

У кошык, дзе сядзела Чубатка, нейкая птушка знесла яйка. Бабка Александрына недабачвала і не заўважыла таго яйка. А як вывеліся з яек кураняткі, згледзела між імі маленькае, кволае, з жоўтым шырокім ротам і вострай дзюбкай нягеглае птушаня. (...) Бабуля ўважліва аглядзела птушаня і сказала: - А бадай яе ванцач... Гэта…