— Помста — вялікая цярпячка. Чакае, усё роўна як цыбулінка дрыміі, — сказаў ён. — Яна атрымлівае асалоду, пакуль гадамі кшталтуецца і брыняе сокамі. Акукліваецца ў пазухах душы, у глыбінях, пад тонкім слоем пшанічных палеткаў і гладкай скуры, у расколінах і трэшчынках.