•Życia nie da się przed nikim zasłonić, a tym bardziej przed dzieckiem. Nie ma takiej kurtyny, żeby można zasłonić. Dziecko nawet przez kurtynę widzi. (…) Potem coraz mniej się widzi. Świat już nie chce się tak w oczach odbijać. A dziecko nie musi nawet patrzeć. Świat mu sam się pod powieki wciska. Świat jest jeszcze wtedy przezroczysty. Niestety, wyrasta się z tego.

Жизнь ни от кого не может быть закрыта, тем более, от ребенка. Нет такого занавеса, чтобы закрыть. Ребенок даже через занавес видит. (...) Потом видит все меньше и меньше. Мир и не хотел бы уже мозолить собою глаза. И даже не должен бы ребенок смотреть. Но мир сам ему под веки втискивается. Мир тогда еще прозрачный. К сожалению, со временем мы вырастаем из этого.