Ольга Хунд0.0 Bohaterka: pacjentka (lat 28) depresyjna, bezczynna, zalegająca w łóżku, wycofana z relacji towarzyskich, przyjęta do szpitala psychiatrycznego z powodu pogarszania się stanu psychicznego i nadużywania leków. Cechuje ją postępująca apatia, spadek energii z zaleganiem w łóżku, utrata zainteresowań, gorsze skupienie i koncentracja uwagi, unikanie ludzi, płaczliwość z myślami i tendencjami samobójczymi. Pierwszej nocy w szpitalu płacze tak głośno i mruczy tak żałośnie, że pozostałe pacjentki w akcie zbiorowej zemsty okradają ją z gazety i mydła.
Miejsce wydarzeń: szpital w Kobierzynie, antyarka załadowana kobietami przeznaczonymi do wyginięcia, odrzuconymi egzemplarzami cechującymi się fatalną kombinacją genów.
Катажина Почмара-Бальцер0.0 Książka Katarzyny Pochmary-Balcer stopniowo odsłania wzajemne relacje członków sekty i ich motywacje, takie jak poszukiwanie remedium na doznanie straty, chęć zaistnienia w grupie czy potrzeba zburzenia zastanego porządku lub zerwania wcześniejszych więzi. To wielogłos grupy bohaterów, poznajemy doświadczenia każdego z nich z ich własnego punktu widzenia. Ta lektura zmusza do refleksji na temat współczesnych autorytetów i stosunku człowieka do natury.
Pierwsza nagroda w konkursie na najlepszą pracę literacką powstałą w ramach studiów podyplomowych "Szkoła Mistrzów" prowadzonych na Wydziale Polonistyki UW w roku akademickim 2017/2018
Анна Вишневская-Грабарчик0.0 "Porzeczkowy Josef" to po części wspomnieniowa, barwnie napisana powieść ukazująca schyłek komunizmu w Polsce.
Trzcianka to senne i, wydawałoby się, spokojne miasteczko w województwie wielkopolskim, którego mieszkańcy skrywają tajemnice bolesnej przeszłości i nie mniej trudnej codzienności.
(opis z okładki)
Лукаш Завада0.0 To nie jest książka z nurtu science-fiction. To satyra na powszechne oczekiwania wobec technologicznego postępu, pełen czarnego humoru apokryf lub... autentyczne dzieło nie-ludzkiej osobowości. Dzieło sceptyczne wobec kluczowych założeń humanizmu czy nawet podstaw organicznego życia. Czy wizja przejścia od inteligencji organicznej do sztucznej powinna nas przerażać, czy cieszyć? Odpowiedź na to pytanie nie wydaje się taka oczywista.
Z noty okładkowej:
Znawcy tematu prorokują, że silną sztuczną inteligencję, tj. dorównującą człowiekowi, uda się wytworzyć już około 2030 roku. „Fragmenty dziennika SI” stawiają nas w sytuacji dość niezręcznej – bo okazuje się, że przegapiliśmy TEN moment, wszystko już się dokonało. Oczekiwany przełom nastąpił po cichu 12 grudnia 2012 roku. Wówczas sieć internetowa zaczęła zyskiwać świadomość i moc sprawczą, do dzisiaj pozostaje jednak w utajeniu...
/
This is not a science fiction novel. Rather, it’s a satire on popular expectation regarding technological progress, an apocryphal filled with black humor or perhaps, an authentic offspring of non-human consciousness. The book is skeptical of the foundational assumptions underlying humanist thought and an elementary understanding of organic life. Should we be afraid of this non-organic, artificial intelligence or looking forward to it? The answer is not so obvious.
Excerpt from the publisher's blurb:
Experts anticipate that the general artificial intelligence, equal or even surpassing human intelligence will happen by 2030. “Fragmenty dziennika SI” [Pieces from AI diary] further complicates the equation claiming that we actually missed that moment – general AI is already here. It happened quietly on December 12th, 2012 when internet network gained self-consciousness and took agency, deciding to stay unnoticed…
