Ночь

Герой рамана - Кнігар - чалавек які ведае літаратуру. Падчас яго тэлефоннай размовы з каханай дзяўчынай, якая знаходзіцца ў Непале, на Зямлі адбыўся катаклізм, у выніку якога на тэрыторыі Беларусі знікла сонечнае святло і настала працяглая ноч, такая, што нават месяц не змяняе свае фазы. Газ і бензін больш не гараць. Знікла элекртычнасць. Здохлі электронныя прылады. Каб распаліць агонь трэба выкарыстоўваць драўляныя рэчы. Увесь свет застыў у адным моманце, недзе ідзе дождж, недзе вісяць вечныя аблокі, недзе дзьме ветрык і чыстае неба на якім бачна зоры. На тэррыторыі Мінску узнікаюць полісы. У адным з такіх полісаў, Вольнай Муніцыпаліі Грушаўка, і вядзе бязбеднае існаванне Кнігар. На тэррыторыі Беларусі узнікаюць аграгарадкі-дзяржавы. У лясах снуюць неўры, андрафагі, казлакапытая і людзі…

Так супала, што знаёмства з новай кнігай В. Марціновіча “Ноч” прыпала на першыя змрочныя восеньскія дні, калі прыцемкі пачынаюць суправаджаць ад раніцы на працу і зноўку сустракаюць увечары па дарозе дахаты. Астатні час толькі і марыш, каб хутчэй скончылася гэтае “зацямненне” – астранамічнае і сутнаснае. Дагэтуль не з’яўляючыся асаблівым прыхільнікам творчасці Марціновіча, праз яго некаторую нудоту, гэтым разам ён захапіў гэтымі сваімі бясконцымі і невыноснымі блуканнямі па бясчассі. На першы погляд падаецца, што гэта проста свет бліжэйшай будучыні, свет постапакаліпсісу. Свет, які згаснуў ва ўсіх сэнсах. І персанажы, сляпыя фізічнай недасканаласцю чалавека і розумам, блукаюць у цемры, як у страшным сне, спараджаючы пачвараў. Атмасфера застылай рэчаіснасці, калі кліматычная канстанта…

Цудоуна!

Зашёл за постапокалипсисом, а получил не очень внятную притчу.

Рассвет не наступил, лето не настало: над миром нависла ночь, температура застыла на нуле. Изменились и некоторые химические реакции, и электричество теперь добыть куда сложнее, мобильников и интернета больше нет. Новой валютой в этом мире становятся батарейки. А главный герой решает бросить более-менее сложившуюся жизнь и отправиться искать бывшую девушку в Индию.

Знаю, что эту книгу читали далеко не только беларусы, но мне в ней больше всего понравились моменты, которые вряд ли запомнились читателям не из Минска. В этом мире город распался на государства-микрорайоны - Матриархат Зелёный Луг, вольный город Грушевка, рабовладельческая Кальвария... Многие “минские” детали делали чтение родным и уютным. Конечно, можно читать книгу и не знающим Минска (тем более что герой оттуда уходит), как…