КАЗКІ сталічныя

Асоба пана Глобуса заўсёды цікавіла мяне як прыклад маляваныча, які можа рэалізоўваць свой бязмежны творчы патэнцыял не толькі ў выяўленчым, але і ў літаратурным мастацтве. Я ўжо неаднаразова адзначаў, што выяўленчы мастак, які ператварае свае вобразы і думкі ў слова, бачыць мастацкія выявы больш стэрэаскапічна. І такія творы, асабіста для мяне, заўсёды цікавейшыя. Кніга Адама Глобуса “Казкі сталічныя” прыцягнула маю ўвагу не толькі таму, што мы з аўтарам належым да аднаго пакалення, але і таму, што мяне як, рызыкну выказаць здагадку, і пана Глобуса заўсёды вабіў магічны рэалізм. Таму тыя гісторыі, якія распавядае аўтар у гэтай кнізе, цалкам адпавядаюць майму ўяўленню пра стасункі нашых зямель не толькі з Вільняй, але і, вы будзеце смяяцца, з Парыжам, у якім я ніколі не быў, але вобраз…