Любiць ноч — права пацукоў

Калі сказаць, што Юры Станкевіч няпросты аўтар, – нічога не сказаць. Ён вельмі складаны, і чытанне яго кніг – не вечаровае лёгкае баўленне часу.

Проза яго не вызначаецца нейкімі мастацкімі карункамі, або стылістычнымі і жанравымі навацыямі. Яе можна назваць - суровай прозай Юрыя Станкевіча. Яна пераважна апавядальная і часам нават нагадвае кінасцэнар – дынамічнае дзеянне з адмысловым псіхалагічным зместам.

Апошнім часам Юры Станкевіч у Беларусі набыў імідж правага інтэлектуала і стаў амаль культавым пісьменнікам для моладзі адпаведных ідэалагічных перакананняў. З іншага флангу – ліберальнага – на пісьменьніка пасыпаліся розныя абвінавачванні і ярлыкі.

Дзіўна, што яшчэ не так даўно – напрыканцы ХХ стагоддзя – Юры Станеквіч не лічыўся ніякім экстрэмістам і тым больш “фашыстам”, а ягоныя…

мы грэбаныя псіхі. (с)

Цемра ахоплівае ўсё навокал. І невядома, як з ёй змагацца, бо кожная барацьба пачынаецца з сябе, з прыняцця нейкага вельмі важнага рашэння, з вызначэння, хто ты такі і на што ты здатны. А задаваць сябе складаныя пытанні і тым больш шукаць на іх адказы нашы людзі не вельмі любяць. Прынамсі, прызвычаіцца можна да любых складаных умоў. Абы не было горш.

Цяжка было выбраць больш зручны момант для чытання – бо ў той час, як Еўропа шукае выйсце з сітуацыі з нелегаламі, у кнізе Станкевіча "бежанцы" ўжо засялілісь, прыжылісь, захапілі "жыццёвую прастору" і пераўтварылісь у гаспадароў невялічкага правінцыйнага горада, куды прынеслі бруд, смецце, наркату і крымінал. Але гэта толькі на першы погляд. Бо чужынцы нездарма не называюцца па імені, а сітуацыю пры ўсёй канкрэтнасці…

По сути, отзыв должен состоять из лавины междометий, охов, ахов, сокрушенного качания головой и восклицаний "Как же так?", "Как же так можно?", адресованных сюжету, форме, Станкевичу и миру в целом.

Начну с самого простого - с формы. В романе семь глав, каждая глава - одно предложение.

Сюжет на первый взгляд незамысловат и пришел прямиком из веселых девяностых с их братками, баблом, наркотой, продажными ментами, шлюхами и отсутствием всякой морали. Даже главный герой, он же борец за правду, оказался Даниилом, что сразу навеяло ассоциации с "Братом" и "Братом-2". Но не все так просто, Станкевич копает глубже, добираясь не только до понятия справедливости, но и до процессов становления этноса, геополитики и вымирания наций. И делает вывод - нам скоро несдобровать из-за пьянки, наркоты и…