Рецензии на книги — Михась Чарот

Зборнік выйшаў у выдавецтве “Юнацтва”, а гэта значыць, што ён разлічаны для школьнай праграмы. То-бок, у зборнік адабраныя хрэстаматыйныя вершы Міхася Чарота, якія вывучаюцца ў школе і ВНУ. Укладанне кнігі зрабіў паэт Іван Рубін, а прадмову напісаў літаратуразнаўца Уладзімір Гніламёдаў. Кніга выйшла за савецкім часам, праўда, у 1986 годзе ужо пачыналася палітычная адліга, якая завершылася распадам СССР. Таму дзіўна, што ў прадмове нічога не сказана пра тое, што Міхась Чарот быў арыштаваны як удзельнік «контрарэвалюцыйнай нацдэмаўскай арганізацыі» і расстраляны ў крывавую ноч ноч з 29 на 30 кастрычніка 1937 года. У кнізе таксама няма апошняга верша Чарота, які ён выдрапаў на сцяне турмы.

Я не чакаў І не гадаў, Бо жыў з адкрытаю душою, Што стрэне лютая бяда, Падружыць з допытам, З…

Небольшая веселая пьеса о деревенском житье-бытье, соседских взаимоотношениях и делах сердечных, с активным участием дурачка Микиты, без лаптя которого не состоялась бы свадьба Зоськи и Савки)).

Жили-были две семьи по соседству, в одной семье дочка, в другой сын, одна семья побогаче (по деревенским меркам, конечно), другая победнее - но у Савки просто нет отца, без мужика дом в деревне не будет справным. Вроде нормально жили, пока не повлюблялись молодые друг в друга и не захотели пожениться - а мать Зоськи ни в какую, мол, моя дочушка достойна лучшего, не дает благословения и всё тут. И давай каждый божий день сварыцца (ругаться и ссориться) с Дарьей, матерью Савки: то из-за её курей, которые якобы огород у нее потоптали, то из-за яиц, которые кто-то где-то не так снес... Надоело это…