Рецензии на книги — Леанід Галубовіч

Мая гісторыя знаёмства з гэтай кнігай пачалася яшчэ ва ўніверсітэце, калі выкладчыца беларускай мовы ілюстравала правілы рознымі прыкладамі з яе. Дарэчы, пары Таццяны Расціславаўны дагэтуль памятаю, як адны з найлепшых. І вельмі плённае супрацоўніцтва атрымалася ў нас на 2 курсе, калі пад яе кіраўніцтвам я пісала курсавую. Аказалася, што вельмі лёгка зацікавіцца кнігай, калі з табой дзеляцца яркімі вытрымкамі з яе. Але амаль 10 гадоў мне спатрэбілася, каб ад чытання ўрыўкаў дайсці да кнігі цалкам. “Зацемкі зь левай кішэні” Галубовіча складаюцца з лірычных мініяцюр, жыццёвых назіранняў, афарызмаў. Большасць з іх прысвечана літаратурнай творчасці. Напрыклад, прачытала ў яго цудоўную фразу “філалагічны ўхіл жыцця” і доўга думала. Ну выдатны ж радок для рэзюмэ! Таксама Галубовіч шмат…

Назва гэтага зборніка літаратурна-крытычных артыкулаў тлумачыцца наступным чынам: кніга аб’яднала нарыс “Як шаравая маланка” пра паэта Анатоля Сыса і крытычныя артыкулы, якія Леанід Галубовіч друкаваў у тыднёвіку “Літаратура і мастацтва” у рубрыцы “Кулуары”.

Упершыню нарыс “Як шаравая маланка” быў надрукаваны ў 10-ым нумары часопіса “Калосьсе” ў 2006 годзе. Гэты нумар быў прысвечаны беларускім паэтам з трагічнымі лёсамі, якія рана пакінулі жыццё, некаторыя з іх пры жыцці былі абсалютна невядомымі. Праўда, гэта не скажаш пра Анатоля Сыса - паэт пры жыцці ўжо быў легендай, не ў апошнюю чаргу з-за сваіх скандальных паводзінаў.

Леанід Галубовіч належыць да тых літаратурных крытыкаў, якія пачалі "падымаць на шчыт" творчасць Анатоля Сыса яшчэ ў пару яго першых публікацый у друку. Увогуле,…

Выхад першага зборніка Леаніда Галубовіча «Таемнасць агню» стаў адметнай літаратурнай падзеяй Беларусі пачатку 80-х. Паэт сваімі першымі вершамі, якія дасылаў з роднай вёскі Вароніна ў сталічныя выданні, зарабіў сабе немалую вядомасць. Беларуская літаратурная грамадскасць успрыняла нараджэнне ў вёсцы паэта такога ўзроўню як нейкі цуд. Таму першую яго кніжку чакалі з нецяплівасцю. Прадмову да яе напісала вядомая літаратурная крытык Вера Палтаран. Крытык вітала прыход паэта з беларускай вёскі, якая ўсё больш занепадала, але яшчэ знаходзіла сілы нараджаць новых нацыянальных творцаў. Вера Палтаран пісала: «Яго слова прынесла адтуль пах свежай баразны, што паруе пад вясновым сонцам, адчуванне глыбіні жыцця, імкненне спасцігнуць тую меру жыццёвых каштоўнасцяў, якую падсвядома ведае народ і…

Ад паэта да графамана ў некаторых выпадках адзін крок: атрымаўшы першыя ўхвальныя водгукі, асобныя літаратары лічаць, што зацуглялі Пегаса на векі вечныя. І незаўважна для сябе саміх спускаюць свайго крылатага каня ў мясарэзку і гоняць-гоняць паэтычны "фарш". На фоне гэтых майстроў "каўбаснага жанру", да колькасці і актыўнасці якіх паціху прывыкаеш, выгадна вылучыўся Леанід Галубовіч, які некалі ў 50 гадоў абвясціў, што больш не будзе пісаць вершы.

Паэзія і ўзрост — наогул складаная тэма. Памятаю, як неяк малады крытык адчайна і катэгарычна адмаўляў сталым паэтам у жаданні кахаць. Але праблема мне бачыцца не столькі ў каханні, колькі ў тым, што ўваходзіць у іншы ўзрост прыгожа — гэта таксама талент.

І вось у 62 гады ў Леаніда Галубовіча выйшлі "вершы пасля вершаў", творы, якія альбо не…