Аксана Данільчык — о поэте

Предложить изменения

Аксана Данільчык прыйшла ў беларускую літаратуру ў сярэдзіне 90-х і вельмі хутка атрымала прызнанне. Ужо ў 1996 годзе ў сталічным дзяржаўным выдавецтве «Мастацкая літаратура» выйшаў яе першы паэтычны зборнік «Абрыс Скарпіёна». Вершы Аксаны пачалі актыўна друкаваць беларускія літаратурныя перыёдыкі і, здавалася, лёс паэткі наперадзе паспяховы і плённы. Але наступная кніга Данільчык «IL MEZZOGIORNO (Поўдзень)» выйшла толькі праз 10 гадоў.

Увогуле другая кніга – досыць складаная "перашкода", якую маладому творцу не так проста адолець. Нездарма некалькі год таму Саюз беларускіх пісьменнікаў аб'явіў конкурс на лепшы рукапіс другой кнігі, пераможцы якога атрымалі магчымасць пабачыць свае творы пад вокладкай другой кнігі. Нямала пачаткоўцаў спыняецца на першым прыступцы – або расчароўваюцца ў…

"Гэта я, назіральнік старонні за сваім уласным жыццём", — сцвярджае Аксана Данільчык, прадстаўніца так званага страчанага пакалення. Пакалення, якое ў момант свайго станаўлення заспела змену сацыяльна-палітычнага ладу. "Светапогляд не ёсць нязменная адзінка. У гэтым можна не сумнявацца", — піша Аксана Данільчык. А большасць яе равеснікаў, хто таксама мог бы пісаць, у літаратуру не прыйшлі. Зрэшты, і сама паэтка здраджвала творчасці з навукай: яна абараніла дысертацыю пра італьянскую і беларускую ваенную прозу.

"Я — легіянер на службе замежнай дзяржавы", — прызнаецца ў вершах аўтарка — і адразу выбудоўваецца масток да яе перакладчыцкай дзейнасці, да яе Італіі. І ў кнізе знаходзіць прытулак своеасаблівая анталогія італьянскай літаратуры — ад XVІІІ ст. да ХХ ст., якая завяршаецца тэкстам Дж.…