2

Сумна. И гэта наша беларуская класіка? Добра, что свае знаёмство з ею я пачала не з гэтай кнігі. Найгаршэйшы прыклад савецкай літаратуры. Вяскоўцы і партызаны разам да крэтынізма аддана змагаюцца супроць фашысцкіх захопнікаў. Някага сумневу.

— Нічога... нічога, не гаруйце! Не плачце. Слязьмі ворага не пераможаш. Яго трэба біць! Віць бязлітасна, няспынна.
— Цяпер ён спаліць нас, — уздыхнуўшы, сказаў нехта ў натоўпе.
Лясніцкі хутка павярнуўся ў той бок.
— Спаляць? Што ж... воўка баяцца — у лес не хадзіць. Спаляць — адбудуем, калі апошні фашыст ляжа касцьмі на нашых папялішчах.

На гэтам размова скончылася. Персанажы ідэалагічна верныя, лішніх думак ня думаюць і ведаюць, что дзесьці ў Маскве, у Крамлю дбае пра іх вялікі павадыр.

Некалькі месяцаў шукала кнігу. Дашукалася, цьфу.