Лучшие книги Таісы Бондар

Адзін з герояў рамана пісьменніцы Таісы Бондар спрабуе стварыць партрэт асветніцы XII стагоддзя Ефрасінні Полацкай. У рамане паступова ствараецаа выява складаннага, поўнага драматызму жыцця далёкага XII стагоддзя, падзеі якога дзякуючы прыёму рэтраспецыі пэйным чынам зліваюцца з роздумамі і справамі нашых суайчыннікамі.

Змешчаныя ў кнізе два празаічныя творы - апошнія з літаратурнай спадчыны знакамітай пісьменніцы Таісы Бондар, якая напрыканцы 2005 года заўчасна пакінула жыццё.

Любоў і пагадлівасць, абавязак і прага вырвацца за межы будзённасці, мітынговы напал і дробная помста з-за вугла... Падзеі рамана адбываюцца сёння, калі так трагічна перапляліся мінулае і будучае, калі сярод безыменных кладзішчаў тых, хто стаў ахвяраю сваёй веры ў Сталіна, жывуць, вымушаны жыць іх дзеці і ўнукі. Якія яны? Чаму іх трымае страх, страх за сябе, а не за лёс бацькаўшчыны? Пра гэта разважае пісьменніца ў новым творы.

Тайна жаночай душы хвалюе аўтара гэтай кнігі. Пачуццё, якому гераіні аповесцей і апавяданняў у пошуках шчасця аддаюцца самазабыўна, палка, натхнёна, нярэдка падманвае іх, але яны зноў і зноў імкнуцца ўдыхнуць у каханне жыццё, адагрэць яго - надзеяй ці ўспамінам.

Новы зборнік паэткі склалі два раздзелы — «Кніга песень», у які ўвайшлі кароткія паэмы-песні паводле матываў народных легенд, і «Кніга плачаў», дзе змешчана паэма «Мы родам з вайны».
Асэнсаванне гістарычнага шляху, што прайшоў наш народ, багатая песенная спадчына — асноўныя матывы зборніка.

Кніга двух аўтараў — пісьменніцы Таісы Бондар і мастака Уладзіміра Тоўсціка — «Рагнеда» унікальная не адной сваёй пабудоваю, калі жывапіс і паэзія на роўных правах фарміруюць кніжную прастору, але і тым, што гэта першы вопыт такога сааўтарства і такога рашэння. Тэкст чыста паэтычны (паэма «Рагнеда» і некалькі гістарычных песень: «Менеск», «Званы», «Свіцязь-возера», «Няміга», «Сон-трава», «Жывая рака») быццам накладваецца на «тэкст» жывапісны, атрымліваючы іншую — дадатковую — падсветку апісваемых падзей далёкай гісторыі і тым самым набываючы глыбейшы сэнс у часе прачытання. Кніга будзе цудоўным падарункам для ўсіх тых, хто любіць сваю зямлю, шануе яе гісторыю.

Раман-містэрыя Таісы Бондар "Павуцінне" - своеасаблівы духоўны партрэт сучаснай пісьменніцы, якая ў пошуку свайго ўласнага творчага шляху трапляе на пуцявіну, што праз стагоддзі, праз пакутнае асэнсаванне іх, вядзе і прыводзіць яе ў часы Ісуса Хрыста. Аповед, набліжаючы далёкія падзеі, асветленыя прысутнасцю Хрыста, здаецца фантастычным у гэтай сваёй набліжанасці да святога і невыказнага.
У беларускай літаратуры - гэта першая спроба прычыніцца да далёкай гісторыі, да гадоў, калі толькі-толькі зараджалася хрысціянства, што на мяжы трэцяга тысячагоддзя набывае знакавы сэнс.

Свет жанчыны, глыбіні жаночай душы, у якіх так дзівосна пераплятаюцца "змяіныя сцежкі" інтуіцыі і здаровы сэнс, закладзены самой прыродай, заўсёды скрупулёзна даследаваўся пісьменніцай Таісай Бондар. Вось і ў новай кнізе яе гераіні пакутуюць і радуюцца, кахаюць і ненавідзяць, імкнучыся ўразумець і прыняць вытокі сваіх пачуццяў, каб выжыць і жыць, каб здзейсніўся лёс.

Дызайн душы, своеасаблівы і штоміг непаўторны партрэт яе -так можна вызначыць жанр новай кнігі пісьменніцы Таісы Бондар, кнігі, у якой ява пераплятаецца з бачнымі толькі душы карцінамі іншых светаў і сфераў, споміны. выплываючы з далёкага мінулага, урастаюць у памкненні вырвацца за межы звыклага і зразумелага, каб набыць нейкую іншую, мовую рэальнасць. Шчыры аповяд. асветлены сустрэ-чамі з адным з вялікіх духоўных Настаўнікаў чалавецтва, здаецца фантастычным у неверагоднай для будзённага ўяўлення набліжанасці да святога і невыказнага.

Святлом нетаропкага ціхага роздуму крануты новыя вершы Таісы Бондар - яны быццам выпраменьваюць снутак, змушаючы задумацца, услухацца ў ледзь чутную хаду часу. Фарбы маленства - каханне - набліжэнне сустрэчы з Богам, з вечнасцю... Час становіцца шляхам, шлях шукае працяг у непражытым, лёс адгукаецца ў паэзіі - так можна было б вызначыць знест гэтай кнігі.

Зварот да Каханага - так можна вызначыць новай лірычнай кнігі Таісы Бондар, зварот у яким гучаць светлыя і трагічныя тоты. Пачуцці, роздусы, трывога - усё сагрэта голасам паэтэсы, яе душою і гэта значыць яе шлях звязаны з лёсам, а лёс з вераю ў наступны дзень.

Лёс жанчыны, яе імкненне да шчасця ў працы і каханні, яе чалавечая годнасць і ўменне выстаяць нават у самыя крытычныя моманты жыцця - тэмы многіх вершаў аўтара, Сувязь розных часоў, узаемапранікненне чалавечых лёсаў, прага святла і гарманічнасць - аб гэтым паэмы.