Трывожнае шчасце
Іван Шамякін
Непаўторная вясна;
Начныя зарніцы;
Агонь і снег;
Пошукі сустрэчы;
Мост.
Лучшая рецензия на книгу
20 августа 2016 г. 06:30
10K
3
Очень люблю книги советского прошлого о войне. Но эту еле домучила, фух. Раздражали главные герои - ну уж сверхправильные, до тошноты. Война изображена как-то лубочно. "Демьянова уха" вообщем - от пресыщенности хорошим не знала куда спрятаться.
Форма: повесть
Оригинальное название: Трывожнае шчасце
Язык: Белорусский
Кураторы
Dasherii
Рецензии
Всего 320 августа 2016 г. 06:30
10K
3
Очень люблю книги советского прошлого о войне. Но эту еле домучила, фух. Раздражали главные герои - ну уж сверхправильные, до тошноты. Война изображена как-то лубочно. "Демьянова уха" вообщем - от пресыщенности хорошим не знала куда спрятаться.
31 октября 2013 г. 20:13
4K
3.5
Чытаю пенталогію ўжо другі раз. Са школьных дзён мала што памятаю пра гэты твор. Але магу толькі ўзгадаць, што я прачытала яго з задавальненнем. Зараз, у больш сталым узросце, магу сказаць, што разумею задуму аўтара. Трывожнае шчасце - гімн юнацкаму максімалізму (асабліва "Непаўторная вясна"). Вось плывеш па старонках і многія думкі герояў узгадваюцца, як свае асабістыя ва узросце ад 16 да 18 гадоў. Шамякін менавіта ўспомніў і свае тыя часы. Раман - гісторыя станаўлення светабачання Сашы і Пятра. Ператварэнне герояў з летуценных юнакоў у людзей, якія пабачылі самае горшае - вайну. Вайна тут не як нейкія батальныя карціны, а разуменне сутнасці ваеннага становішча. У апошніх аповесцях для герояў вайна - гэта ўжо не нешта далёкае, незразумелае. Пятро ўжо не захапляецца вайсковым жыццём і…
