4.5 Сабакі. Дзённік

Гэта мае невялічкія нататкі, зробленыя ў фэйсбуку пад час чытання:)

________________

Пачаў чытаць "Сабакі Эўропы". Сёння. Шрыфт, здаецца, завялікі, але гэта дадае саліднасці:) Мабыць, напішу потым нейкі водгук, а, мабыць, буду дзяліцца ўражаннямі паступова. Хто ж ведае:) Канец навучальнага года - не лепшы час для "сур'ёзнага" чытання, але ж пакуль усё ідзе добра. І аўтар недзе тут паблізу. Кніга зусім ужо жывой робіцца:)

5.04.18

69 старонак Бахарэвіча. Часу для "паглыблення" пакуль няма, бо задачы на красавік крыху іншыя. Але ж як цікава! Ясная і якасная проза чалавека, які любіць словы. Я таксама люблю словы:) І, безумоўна, карашок вокладкі ўздзейнічае асаблівым чынам:) Быццам у скарбонку трапляеш:)

7.04.18

Першая частка Бахарэвіча дачытана. І што там далей? Хоць я і ведаю, што ўсе часткі быццам самастойныя:) З кожнай прачытанай старонкай трымаць кнігу ў руках усё лягчэй, бо надыходзіць раўнавага:) Зараз гэта 169 старонак супраць 700, што засталіся. Хуткасць чытання крыху мяне напружвае, бо гэта ж сур'ёзны твор. Што там далей? Убачым:)

8.04.18

Класіка мяне не захапляе:) Шэсць гадоў таму я апынуўся на майстар-класе расійскай паэткі Веранікі Долінай. І там прагучала цікавая думка. Паэтка расказала, як часам набывае ў кнігарні стос перакладных твораў сучачных аўтараў. Каб адчуць час. Чаму перакладных? Вось тут не памятаю:)
Гэта была такая прадмова-пераход да той думкі, што ёсць у Беларусі такі сучасны аўтар Альгерд Бахарэвіч:) Ён старэйшы за мяне ўсяго толькі на адзін год, і я ім ганаруся:) Зараз я амаль скончыў другую частку яго magnum opus. Мне часам мрояцца там Стругацкія. Во як! Аднак Стругацкіх я не так і шмат чытаў, каб рабіць высновы. Мне падаецца, з гэтай часткі атрымаўся бы цудоўны спектакль. Нічога зараз не працытую, бо ў аўтобус кніжку не возьмеш. Але ж - там ёсць, што цытаваць. Аўтару весела. І мне таксама:)

10.04.18

Працягваю знаёмства з "Сабакамі Эўропы". Пачаўся некаторы "перадоз", але спыніцца цяжка:) Трэцюю частку працінаюць фальклорныя вобразы і выразы, аўтар відавочна захоплены гэтым канструяваннем - трэцяй ужо - рэальнасці. Быццам казка. Частка - самая буйная з усіх, спадзяюся ўрэшце даведацца, чаму:)

12.04.18

Крыўя... вось "ключ" да трэцяй часткі! Пакуль яна не з'яўляецца, думаеш, і што гэта такое і колькі можна ўжо?:) Ці не "загуляўся" аўтар - думаеш? І тут - вось! У аўтара была МЭТА:))) І гляджу, дачытаў я ўжо кнігу прыкладна да сярэдзіны. Моц! Я сапраўды разумею аўтара, які дзесьці выказаў думку, што твор забраў усе сілы і што далей, што дадаць? Вельмі пераканаўча. Думаю, гэта сапраўды важная веха нашай сучаснай літаратуры. Бо праблематыка, стыль, усё тут:)

13.04.18

Трэцяя частка дачытана. Мне было досыць складана. Але ж я ўражаны. Бабка, Крыўя, лішняе, увесь гэты фальклор і ўся гэтая сучаснасць... нават бежанцы. Востраў, бежанцы... лагічна. Цалкам натуральна. І верш пра Гарына... гэта ж праграма. Гэта абяззброены аўтар, які расказвае пра свае вытокі. Пра вытокі творчай апантанасці. Кранае:) Добра, што калі я і чытаў нейкую крытыку, то не памятаю зусім, што там. Такім чынам, твор вывучаю цалкам самастойна:)

15.04.18

Чацвёртую частку праглынуў:) У ёй ёсць адсылкі да ўсіх папярэдніх частак. І нават сам Бахарэвіч у эпізодзе. У кіно гэта быццам завецца "камео", але не ўпэўнены. А недзе нават была цытата "падабаюцца мне аксамітныя танцы". Я заўважыў:) Пятая частка пачынаецца з 14 старонак на мове бальбута. Гэта жорстка. Аўтар куражыцца, як можа. Будзем сачыць за вынікамі:)

15.04.18

Пачаў апошнюю частку. Але спачатку такая вось рэфлексія:
пасля работы немагчыма перакладаць з бальбуты шкада шкада а раптам там нейкая таямніца а раптам там самае галоўнае што ж ты зробіш работа работа мінус чатырнаццаць старонак і ў квесце не перамагчы
Гэта Вольга Маркітанава напісала надоечы, што па маіх запісах хоць ты квест праводзь:) Не! Звесткі цяпер непоўныя! Тут характар трэба мець. Не здолеў:) Чытаю апошнюю частку:)

16.04.18

Дачытаў. І што ж я рабіць цяпер буду?:) Апошняя частка...амаль дэтэктыў:) Цьмяная такая, я да канца яе не зразумеў. Так, яна "рыфмуецца" з другой часткай. І мы, нарэшце, бачым Эўропу! Мае "агульныя" ўражанні... Ну я ж памятаю гэтыя абмеркаванні сям-там. Нехта піша: кніга году. А скептык яму у адказ: а ты што, астатнія чытаў?:) Я думаю вось што: калі твор так трымае... ён не абы-які дакладна:) Крытыкі хай крытыкуюць. А мы чытаць будзем. Але ж не крытыкаў:)

17.04.18