Белая муха, убийца мужчин

Роман А. Бахаревича уникален уже тем для белорусской литературы, что не все его события происходят в Минске, что является несомненным плюсом. Сложный сюжет, похожий на дорогу по туманному болоту под пение русалок, завораживает и немножко сводит с ума. Где явь, где сон? Возможно, главный герой во время экскурсии по Замку просто сошёл с ума и продолжил тихо грёзить уже в стационаре, сплетая в бреду любовь юношества и врагов взрослого возраста? Всё может быть. Это произведение можно точно назвать феминистическим романом (или феминистичным). Но с трагическим финалом. Женщины борются... и проигрывают, что собственно, не вызывает удивления. Роман читается тяжело, будто выпивает из тебя все соки по пути, но это от силы слова автора, а не от плохого белорусского языка. Где Бахаревич, а где…

Плюсы кнігі: аўтар добра піша, гэты раман не выключэнне Бахарэвіч у кожную кнігу ўносіць сюжэты, якія бʼюць па масавым успрыняцці таго ці іншага кніга хутка чытаецца

Мінусы: папсовасць вялізная колькасць стэрэатыпаў ідэалагічная агітка - ідэі рамана падпарадкаваны суцэльна феміністычнай ідэалогіі, нічога іншага за гэтым, на жаль, не разглядзець

Альгерд Бахарэвіч як мэтэор уварваўся ў беларускую літаратуру. Ужо першы ягоны вучнёўскі зборнік апавяданняў “Практычны дапаможнік па руйнаваньні гарадоў”, які выйшаў у 2002 годзе, быў заўважаны і адзначаны літаратурнай прэміяй “Гліняны Вялес”. Чытачы перадусім бачылі ў ягоных творах адметны стыль. І сам пісьменнік у інтэрв’ю шматкроць падкрэсліваў, што для яго важна чараваць словам.

Толькі вось літаратура – гэта суладнасць стылю і зместу. Калі ў тэксце прысутнічае толькі моўная вытанчанасць і дасціпнасць, то сур’ёзнаму чытачу гэтага будзе мала. Калі няма ў творы цікавых, арыгінальных думак, калі няма зместу сярод радкоў, калі бракуе нейкага цэнтральнага мэсыджу, калі няма загадкі, то твор успрымаецца толькі ў адной плоскасці, ён губляе глыбіню і здольнасць набрыньвацца новым зместам і…

Без жанчын Гісторыя, вялікая Гісторыя, была б раўнейшай, велічнейшай і прастакутнейшай.

«Белая муха, забойца мужчын» Альгерда Бахарэвіча, напэўна, адзін з самых феміністычных твораў беларускай літаратуры. Сюжэт яго з першага погляду даволі просты – група жанчын захоплівае адзін з адрэстаўраваных замкаў Беларусі, разам з усім персаналам і экскурсійнымі групамі, якія ў ім знаходзіліся. І значная частка твора прысвечана менавіта супрацьстаянню мужчын, якія апынуліся ў палоне, і жанчын-тэрарыстак. Жанчыны-палонныя ў разлік аўтарам нават не бяруцца. Мабыць таму, што яны знаходзяцца на іншым баку барыкад.

Кіруе жанчынамі даўняя знаёмая галоўнага героя. Можна сказаць, яго першае каханне. І менавіта ў гэтых абставінах іх пачуцці зноў ажываюць. Але ў гэтым творы ёсць не толькі гісторыя захопу…

Сустракаць цябе ў прыцемках, у калідорах вузкіх вуліц, на пешаходных пераходах, у пераходных пэрыядах ад канца сьвету да канца сьвету. Трымаць цябе за рукі ў сьцюдзёных аўтобусах пасярод безнадзейнасьці і галасоў ні пра што. У хрушчоўках, падобных да хмарачосаў, у гарадах, падобных да вакзалаў, між закладзеных старонак кніг, у старых апранахах, якія абвязваюць матузкамі мой лоб і сьціскаюць мяне да памераў слова. Выклікаць цябе зь нябыту, наклікаць на сябе бяду.

Клікалі людзі, клікалі і наклікалі на сябе бяду, ды не абы-якую, а ад гэтых самых... нуу, пра якіх гаварыць усур'ёз не прынята. Ад жанчын, карацей... Па сутнасці, гэта і ёсць ідэйнае ядро "Белай мухі, забойцы мужчын" - супрацьстаянне "нармальных людзей" і жанчын. Даволі трывіяльны сюжэт захопу набывае арыгінальную афарбоўку з…